ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Ο ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ...

Γράφει ο Δρ. Ηλίας Καλλιώρας

Το κείμενο των συμπερασμάτων στο οποίο κατέληξαν οι «27» χώρες-μέλη, κατά την τελευταία Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες, συντάχθηκε με μεγάλες όντως υποχωρήσεις. Το ευρώ έπρεπε πάση θυσία να στηριχθεί. Η Ευρώπη έπρεπε να συνεχίσει την περεταίρω πορεία της. Τα όσα αποφασίσθηκαν είχαν ιδιαίτερη πολιτική βαρύτητα και σημασία για την Ελλάδα. Η Ελλάδα, όπως και οι άλλες «αμαρτωλές» περί τα δημόσια οικονομικά χώρες, έπρεπε να βοηθηθούν. Όμως, παρά τις αποφάσεις και το «ναι» των 27 ηγετών, οι διαφωνίες (κυρίως, της Βρετανίας και της Σουηδίας), σχετικά με το Σύμφωνο του Ευρώ, οι αντιρρήσεις για την οικονομική διακυβέρνηση και οι αυστηροποίηση των ποινών σε παραβάσεις του συμφώνου σταθερότητας, παρέπεμψαν, για τον Ιούνιο, την τελική επικύρωσή τους. Προφανώς, αυτή η τρίμηνη αναβολή παρέσυρε και το θέμα της ελληνικής επιμήκυνσης, καθώς και το χαμηλότερο για εμάς επιτόκιο.

Η πραγματικότητα είναι ότι οι ευρωπαίοι ηγέτες έλαβαν μια σειρά από πάρα πολύ σημαντικές αποφάσεις. Για παράδειγμα, η Γερμανία μπορεί να παρεμβαίνει στα δημόσια οικονομικά των κρατών-παραβατών της ΕΕ. Ωστόσο, η πολιτική απόφαση που ελήφθη και είναι υπέρ το δέον σημαντική για ολόκληρη την ΕΕ, είναι το υπό αναθεώρηση άρθρο 136 της Συνθήκης της Λισαβόνας: τα κράτη-μέλη της ζώνης του ευρώ μπορούν να θεσπίσουν μηχανισμό σταθερότητας, τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (ΕΜΣ). Ο εν λόγω μόνιμος μηχανισμός, με προίκα 700 δισ. ευρώ, θα αντικαταστήσει τον «σημερινό» προσωρινό μηχανισμό, ή δηλαδή, το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΕΤΧΣ), μετά τον Ιούνιο του 2013. Μετά τις Βρυξέλλες, ο ΕΜΣ θα μπορεί (ναι!) να αγοράζει απευθείας ομόλογα κρατών-μελών, στην πρωτογενή αγορά.

Το ΕΤΧΣ έχει δυνητική δανειστική ικανότητα ίση με 440 δισ. ευρώ. Η Σύνοδος, ωστόσο, δεν αποφάσισε για το ποιες θα είναι οι διευρυμένες λειτουργίες του προσωρινού μηχανισμού, κάτι που ενδιαφέρει πρωτίστως την Ελλάδα. Συνεπώς, η Ελλάδα δεν γνωρίζει τις λεπτομέρειες λειτουργίας του ΕΤΧΣ και της πιθανής ή ενδεχόμενης δανειοδότησής της από την ΕΕ, με ότι αυτό συνεπάγεται. Κατά συνέπεια, εάν θυμηθούμε τις επίσημες τότε δηλώσεις του σημερινού υπουργού οικονομικών, στις Βρυξέλλες, περί ενδεχόμενης ένταξης της Ελλάδας στον προσωρινό μηχανισμό (εάν η χώρα δεν καταφέρει να επανέλθει στις αγορές, το 2012), οι διαδικασίες, η πορεία και τα πράγματα δεν είναι ξεκάθαρα για εμάς.

Τι σημαίνει όμως αυτή η εξέλιξη; Γιατί η Standard & Poor’s, λόγου χάρη, «χτύπησε» με νέα υποβάθμιση την Ελλάδα, ημέρες μόνο μετά τις περιφερειακές εκλογές στην Γερμανία; Δυστυχώς, για την Ελλάδα, τα πράγματα και οι απολύτως θυμωμένοι και απογοητευμένοι πολίτες ωθούνται στα άκρα! Λίγοι λένε την αλήθεια στον λαό μας. Αλήθειες, όπως: πρώτον, αυτοί που υπέγραψαν ορισμένες διατάξεις και πρόνοιες στο Μνημόνιο πρέπει να καταδικαστούν για προδοσία, δεύτερον, πρέπει να πούμε στον κόσμο μας ότι η Ελλάδα είναι ουσιαστικά και οριστικά πτωχευμένη, τρίτον, οι έλληνες πληρώνουν από τον προϋπολογισμό τους σήμερα μόνο τους τόκους-έξοδα στους δανειστές ή τους πιστωτές τους και, τέλος, τέταρτον, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει ποτέ (μαθηματικά!) να ξεπληρώσει τα χρέη της! Μόνο η έμφαση στην ανάπτυξη και τις μεταρρυθμίσεις θα μας δώσει κάποιο φως στο τούνελ. Τελικά, το πρόβλημα σήμερα δεν είναι η ρευστότητα, αλλά το τέλος του σημερινού Μνημονίου και η στροφή στην ανάπτυξη , την αξιοκρατία και την διαφάνεια. 

ΠΗΓΗ