Να δημιουργήσουμε καινούργιες μορφές διαπαιδαγώγησης και διακυβέρνησης.

Του Στέλιου Παπαθεμελή * 

Εφμερίδα ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ 26/6/2011

«Τα μέτρα… είναι πρόσφορα, αναγκαία και αναλογικά, εξασφαλίζουν δίκαιη ισορροπία ανάμεσα στις απαιτήσεις του γενικού συμφέροντος και την ανάγκη προστασίας θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου, ενώ έχει ληφθεί πρόνοια ώστε μειωμένες αποδοχές και συντάξεις να διατηρούνται σε βιώσιμα επίπεδα». Τάδε έφη το Ανώτατο Ακυρωτικό της χώρας. Το «πρόσφορα», είναι αλλουνού παπά Ευαγγέλιο, αλλά τα «βιώσιμα επίπεδα», αρκούσε μια ματιά στις φτωχογειτονιές να τα διαψεύσει. Ακόμη καλύτερα  «ει κε πάθοι τα τ’ έρεξεν», άν δηλαδή υποστεί κανείς ό,τι έκανε-ή είπε-(Ραδάμανθυς, παρ’ Αριστοτέλη).
        Αφελής απορία προς τι ο χρόνος ανακοίνωσης της απόφασης λίγες ώρες πριν από την κρίσιμη ψηφοφορία της Βουλής;

        Ζούμε σε μια γενικευμένη παρακμιακή ατμόσφαιρα. Το πολιτικό σύστημα είναι αναξιόχρεο. Το κομματικό παραλυμένο. Θεσμοί, αξίες, άτομα δείχνουν ως λίθοι, πλίνθοι, κέραμοι ατάκτως ερριμμένα. Ο κόσμος δεν έχει πια εμπιστοσύνη στους θεσμούς και εκείνους που κάποτε ξεχώριζε. Ψυθιρίζει ώσπου θα βροντοφωνάξει: «Όλοι μας πρόδωσαν φοβερά»!
        Αυτή η ανάκληση της κοινωνικής εμπιστοσύνης και από το πολιτικό προσωπικό και από τους φορείς των άλλων θεσμών, δεν έγινε ξαφνικά. Είναι αποτέλεσμα της βοερής αναποτελεσματικότητας των προσωπικών φορέων. Όταν πάλι η διαφθορά βγάζει μάτι και η ατιμωρησία βασιλεύει μεταξύ παραγραφής και αρνησιδικίας, πού θα στηριχθεί η εμπιστοσύνη;       

         Διανύουμε μια βαθιά κρίση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Η ελληνική κοινωνία έχει κατεπείγουσα ανάγκη να ανακτήσει την αυτοπεποίθησή της. Το έθνος χρειάζεται ελπίδα και αν οι ταγοί του είναι ανήμποροι να την εμπνεύσουν-οι έμποροι ελπίδων είναι ανέκαθεν ακατάλληλοι να το πράξουν-ο ενεργός πολίτης είναι ο εντεταλμένος και ικανός να το πράξει. Στον πατριωτισμό του είναι αφιερωμένη η τήρηση του Συντάγματος.
        Ο τόπος πρέπει και μπορεί να βγεί από το τέλμα.
        Η αβελτηρία των κυρίαρχων ελίτ οδήγησε σε βαθιά διάβρωση την κοινωνία. Μετάλλαξε τους πολίτες σε καταναλωτές. Καταναλώνουμε χωρίς να παράγουμε. Εισάγουμε χωρίς να εξάγουμε.
        Η κρίση γεννά στρατιές ανέργων, νεόπτωχων εργαζομένων, απελπισμένων νέων (πάνω από 1.000.000 χωρίς δουλειά, πάνω από 700.000 χωρίς μαγαζί).
        Χρέος μας να δημιουργήσουμε καινούργιες μορφές διαπαιδαγώγησης, διακυβέρνησης και οργάνωσης με στόχο την αναδιανομή του εθνικού προϊόντος υπέρ της εργασίας και τον αληθινό σεβασμό της αξιοπρέπειας του ανθρώπου.
        Οι Έλληνες δεν αντέχουν άλλο τη συνταγή των αδιάντροπων οικονομολόγων του ΔΝΤ που οι ίδιοι συνταξιοδοτούνται στα 50 και παίρνουν εξαψήφια σύνταξη, όπως τους ξεφωνίζει ο Guardian.
        Μας έσπρωξαν στο επίκεντρο της κρίσης που παρήχθη από τους κραδασμούς και την αστάθεια που γεννά η απόλυτη κυριαρχία του παγκοσμιοποιημένου χρηματοοικονομικού συστήματος (Francois Morin, Ένας κόσμος χωρίς την Wall Street; σ.16 επ.). Τα κράτη σύρθηκαν σε μαζική βοήθεια προς το αμαρτωλό χρηματοοικονομικό σύστημα, καταθέτοντας και την τελευταία ρανίδα του οικονομικού τους αίματος. Το τραπεζικό ολιγοπώλιο επινόησε νέες κερδοσκοπικές φούσκες ών πρώτη τα «παράγωγα» προϊόντα, CDS.
       Αφού οι κυβερνήσεις είναι ανίκανες να πειθαναγκάσουν τους κερδοσκόπους να σεβασθούν τους νόμους, αφού απέχουν να ιδρύσουν ιδίους Οίκους Αξιολόγησης, τότε θα χορεύουν στο ρυθμό των Οίκων. Η Fitch π.χ. απειλεί τις ΗΠΑ με περιορισμένη χρεοκοπία αν ως τις 2 Αυγούστου τα δύο κόμματα δεν αυξήσουν το ανώτατο όριο του δημοσίου χρέους. Θα το κάνουν, διότι Ομπάμα και Ρεπουμπλικανοί προσδοκούν τις επιδοτήσεις της Goldman Sachs. Η Moody’s απειλεί με πιστοληπτική υποβάθμιση την Ιταλία.
       Στο Λουξεμβούργο ο Γιούνκερ μίλησε τίμια για μας. Ο Χέλμουτ Σμιτ ζήτησε μέσω της Zeit σεβασμό για την Ελλάδα και να δοθεί «μια προοπτική ευημερίας για τους Έλληνες πολίτες μέσα από συγκεκριμένα έργα» (Νέα, 22/6/11).
        Υπάρχει ελπίδα, αν πετάξουμε τους Λαιστρυγόνες και τους Kύκλωπες, που κουβανούμε μέσα μας.

* Πρόεδρος της Δημοκρατικής Αναγέννησης www.papathemelis.gr