Ο νέος Θηραμένης! Ο χρόνος για το Δίποδο Πλάσμα σταμάτησε στο 404 π.Χ!

Ξενοφών

gf1957, Γιώργος Φραγκούλης

Ξεφυλλίζοντας τις Διαθήκες των ενδόξων προγόνων μας βρήκα μια διαθήκη που περιγράφει μια κατάσταση που συνέβη κατά την αποφράδα ημέρα της κατάλυσης του Αθηναϊκού Κράτους [της μοναδικής ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ που γεννήθηκε στο διάβα της πορείας του δίποδου πλάσματος. Πορείας κατά την οποία το δίποδο πλάσμα αποπειράθηκε να ξεφύγει από τη φάση της προϊστορίας του και να μπει στη φάση της Ιστορίας του. 

Όμως το όνειρο αυτό του δίποδου πλάσματος δεν επέτρεψε η ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ να διαρκέσει για πολύ. Ο βάρβαρος Λύσανδρος και οι εντολείς του επανέφεραν το δίποδο πλάσμα στη φάση της προϊστορίας του όπου, έκτοτε, βολοδέρνει μέχρι σήμερα. Ο χρόνος για το δίποδο πλάσμα σταμάτησε στο 404 π.Χ ] που νομίζεις ότι δεν αναφέρεται στο 404 π.Χ αλλά στο 2010 μ.Χ!  

Ο επισκέπτης της παρούσας ιστοσελίδας δεν έχει παρά να αντικαταστήσει το Θηραμένη [μετέπειτα ένα εκ των Τριάκοντα Τυράννων] με το Γιωργάκη, τους Σπαρτιάτες και το Λύσανδρο με το Δ.Ν.Τ, τους Αθηναίους του 404 π.Χ με τους Παρδαλούς Έλληνες του 2010 μ.Χ.

Τα συμπεράσματα έρχονται από μόνα τους. Για να επιβεβαιωθεί-για μια ακόμη φορά!!- ο Κάρολος Μαρξ όταν έγραφε την περίφημη σκέψη του, επιβεβαιώνοντας κι εμένα, τον ταπεινό Πολίτη, που ισχυρίζεται πως ο χρόνος για το δίποδο πλάσμα, παγκοσμίως, σταμάτησε στο 404 π.Χ: “Ο Χέγκελ κάνει κάπου την παρατήρηση ότι, όλα τα μεγάλα κοσμοϊστορικά γεγονότα και πρόσωπα παρουσιάζονται, σαν να λέμε, δυο φορές: Ξέχασε όμως να προσθέσει: τη μια φορά σαν τραγωδία, την άλλη σαν φάρσα. Ο Κοσσιντιέρ αντί του Δαντών, ο Λουί Μπλαν αντί του Ροβεσπιέρου, οι Ορεινοί του 1848-1851 αντί των Ορεινών του 1793-1795, ο ανεψιός αντί του θείου” [Η 18 η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη, σε Μαρξ- Έγκελς, Διαλεχτά Έργα, τόμος Α, σελίδα 282, εκδοτικό ΓΝΩΣΕΙΣ]. Για το ΠΑΡΔΑΛΟ ΚΡΑΤΙΔΙΟ, εγώ θα παρομοίαζα: ο Γιωργάκης αντί του Θηραμένη, το Δ.Ν.Τ αντί του Λύσανδρου και των Σπαρτιατών, οι ΠΑΡΔΑΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ του 2010 μ.Χ αντί των Αθηναίων του 404 π.Χ! 

    Επεί δ΄ ηκον, εκκλησίαν εποιησαν, εν η αντελεγον Κορινθιοι και Θηβαίοι μαλιστα, πολλοι δε και αλλοι των Ελληνων, μη σπνεδεσθαι Αθηναιοις, αλλ΄ εξαιρειν. Λακεδαιμονιοι δε ουκ εφασαν πολιν Ελληνδιδα ανδραποδιειν μεγα αγαθον ειργασμενην εν τοις μεγιστοις κινδυνοις γεομενοις τη Ελλαδι, αλλ΄ εποιουντο ειρηνην εφ΄ω τε μακρα τειχη και τον Πειραια καθελοντας και τας ναυς πλην δωδεκα παραδοντας και τους φυγαδας καθεντας τον αυτόν εχθρον και φιλον νομιζοντας Λακεδαιμονιοις επεσθαι και κατά γην και κατά θαλατταν οποι αν ηγωνται. Θηραμενης δε και οι συν αυτω πρεσβεις επανεφερον ταυτα εις τας Αθηνας, εισιοντας δ΄ αυτους οχλος περιεχειτο πολυς, φοβουμενοι μη απρακτοι ηκοιεν. Ου γαρ ετι ενεχωρει μελλειν δια το πληθος των απολλυμενων τω λιμω. τη δε υστεραια απηγγελλον οι πρεσβεις εφ΄ οις οι Λακεδαιμονιοι ποιοιντο την ειρηνην. προγορει δε αυτων Θηραμενης, λεγων ως χρη πειθεσθαι Λακεδαιμονιοις και τα τειχη περιαιρειν. αντειποντων δε τινων αυτω, πολύ δε πλειονων συνεπαινεσαντων, εδοξε δεχεσθαι την ειρηνην. μετα σε ταυτα Λυσανδρος τε κατεπλει εις τον Πειραια και οι φυγαδες κατησαν και τα τειχη κατεσκαπτον υπ΄ αυλητηριδων πολλη προθυμια, νομιζοντες εκεινην την ημεραν τη Ελλαδι αρχειν της εέυθεριας [Ξενοφώντος Ελληνικά, Β΄, § 2, σελίδες 134-137, εκδόσεις De Agostini].

Μετάφραση.

Όταν πήγαν [οι αντιπρόσωποι των Αθηναίων στη Σπάρτη, εξήγηση δική μου] οι Σπαρτιάτες συγκάλεσαν συνέλευση των συμμάχων, στην οποία οι Κορίνθιοι και… οι Θηβαίοι κυρίως, αλλά και άλλοι Έλληνες, διαφωνούσαν με τη συνθηκολόγηση.Πρότειναν μάλιστα την ολοκληρωτική καταστροφή της Αθήνας. Οι Λακεδαιμόνιοι, αντίθετα, έλεγαν ότι δεν μπορούν να επιτρέψουν την υποδούλωση μιας Ελληνικής πόλης που είχε προσφέρει σημαντική βοήθεια την εποχή που πολύ μεγάλοι κίνδυνοι απειλούσαν την Ελλάδα. Πρότειναν λοιπόν, να συνάψουν ειρήνη, με τους παρακάτω όρους: να γκρεμίσουν οι Αθηναίοι τα Μακρά Τείχη και τα τείχη του Πειραιά, να τους παραδώσουν όλα τα πλοία τους εκτός από δώδεκα, να επιστρέψουν οι πολιτικοί εξόριστοι [ολιγαρχικοί], να έχουν τους ίδιους εχθρούς και φίλους με τους Σπαρτιάτες και να τους ακολουθούν και στη στεριά και στη θάλασσα, όπου κι αν τους οδηγούν.Ο Θηραμένης και οι άλλοι πρεσβευτές γύρισαν στην Αθήνα και είπαν τα νέα. Όταν έμπαιναν στην πόλη, πολύς κόσμος τους περικύκλωσε, γιατί όλοι φοβόντουσαν μη τυχόν είχαν επιστρέψει άπρακτοι. Δεν υπήρχαν πλέον περιθώρια καθυστέρησης, καθώς πλήθος ανθρώπων πέθαιναν από την πείνα. Την άλλη μέρα οι πρεσβευτές ανακοίνωσαν τους όρους με τους οποίους οι Λακεδαιμόνιοι δέχονταν να κάνουν ειρήνη. Ο Θηραμένης μίλησε πρώτος και είπε ότι πρέπει να κάνουν αυτό που προτείνουν οι Λακεδαιμόνιοι και να γκρεμίσουν τα τείχη. Κάποιοι διαφωνούσαν, αλλά οι περισσότεροι τον επιδοκίμασαν. Έτσι, αποφάσισαν να δεχτούν την ειρήνη με αυτούς τους όρους. Μετά από αυτά, ο Λύσανδρος κατέπλευσε στον Πειραιά και οι πολιτικοί εξόριστοι γύρισαν στην Αθήνα. Άρχισαν να γκρεμίζουν τα τείχη με μεγάλη προθυμία και κάτω από τον ήχο αυλών, γιατί νόμιζαν ότι εκείνη τη μέρα άρχιζε η ελευθερία της Ελλάδας.

Ελεύθερος- ενεργός πολίτης

----------------------------------------------------------------------------------------------

* ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΣΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΛΑΚΟΠΟΥΛΟ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΑ ΝΕΑ

Αγαπητέ μου Γιώργο

Επειδή μου έκανες την τιμή και μου πρόσφερες τη χαρά με την αναφορά σου στην εορταστική συναυλία στον Λυκαβηττό προβάλλοντας και σχολιάζοντας τη φοβερή λέξη «Κατοχή» που εξεστόμισα εκεί, με προκαλείς να εκφράσω δυο-τρεις σκέψεις που δύσκολα βρίσκουν (για ανεξήγητους λόγους εδώ και καιρό) φιλόξενο χώρο στις «καθώς πρέπει» εφημερίδες, με την κρυφή ελπίδα μήπως και η στήλη σου αποτελέσει εξαίρεση στον κανόνα.

Δεν είπα όμως μόνο τη λέξη «Κατοχή» αλλά και απηύθυνα προς κάθε κατεύθυνση την προειδοποίηση ότι με βάση την ιστορική πείρα «ο Έλληνας όταν στριμώχνεται, καθώς είναι πολυμήχανος, υποχωρεί, με τη σκέψη ότι τελικά κάτι θα γίνει για να αποφύγει το κόστος της αναμέτρησης. Υποχωρεί, υποχωρεί λοιπόν έως ότου τον αναγκάσουν να βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο. Τότε μη έχοντας άλλη διαφυγή, θα γίνει είτε ήρωας είτε ραγιάς».

Είναι λοιπόν φρόνιμο, για τους εκάστοτε δυνατούς, να μη ξεγελιώνται από την υπομονή, την παθητικότητα και την υποχωρητικότητα του ελληνικού λαού αγνοώντας είτε υποτιμώντας το γεγονός ότι ο ίδιος έχει θέσει λόγω της ιδιομορφίας του χαρακτήρα του την κόκκινη γραμμή, όπου η «σύνεση» μεταβάλλεται σε κείνο το γνωστό ΟΧΙ, χάρη στο οποίο άλλωστε η έννοια «ελληνικότητα» από αρχαιοτάτων χρόνων είναι συνυφασμένη με υπεράνθρωπες θυσίες με καταστροφικές για τον ίδιο συνέπειες, που όμως τελικά μας χαλυβδώνουν το ήθος και μας επιτρέπουν να βαδίζουμε όρθιοι με το κεφάλι ψηλά. Κι αυτός είναι ο λόγος που αγάπησα με τόσο πάθος την Ελλάδα και τους Έλληνες, ενώ πρέπει να ομολογήσω ότι η καθημερινότητά τους με απωθεί σε σημείο που να αποζητώ την απομόνωση.

Γνωρίζω όμως και κάτι άλλο: ότι ο Έλληνας με τους καλούς γίνεται καλλίτερος, ενώ με τους κακούς χειρότερος. Γι’ αυτό και το σύνθημα «η Ελλάδα στους Έλληνες» τον ομόρφυνε και τον συστράτευσε, γιατί πίσω απ’ αυτό έβλεπε ότι κάποιοι δυνατοί θέλουν να παλέψουν μαζί του για κείνο που αγαπά

περισσότερο: την εθνική ανεξαρτησία! Κοίταξε όμως πόσο παράξενος σκηνοθέτης είναι η ζωή, ώστε ύστερα από τριάντα χρόνια να βρεθεί ένας «κλώνος» εκείνου που ανέμισε το σύνθημα αυτό πάνω από τα κεφάλια των Ελλήνων, να πει το ακριβώς αντίθετο! Ότι δηλαδή είμαστε υποχρεωμένοι να παραχωρήσουμε ένα μέρος από την εθνική μας ανεξαρτησία. Υποχρεωμένοι από ποιους; Και τι είναι η εθνική ανεξαρτησία για να την παραχωρείς και μάλιστα εθελοντικά πιστεύοντας και διαλαλώντας ότι έτσι σώζεις τον λαό;

Όμως η εθνική ανεξαρτησία είναι η ψυχή, η πνοή, η ίδια η ζωή ενός ελεύθερου λαού. Χωρίς αυτήν ο  λαός είναι ουσιαστικά νεκρός. Μιας και η ψυχή δεν είναι ένα φτηνό πανί που το κόβεις για να δώσεις ένα κομμάτι εδώ κι ένα κομμάτι εκεί. Είναι ένα ΟΛΟΝ, ομοούσιο και αδιαίρετο. Και μου προκαλεί αληθινό πόνο το γεγονός ότι τόσοι πολλοί και αξιόλογοι, ξεκινώντας από τον Γιώργο Παπανδρέου, λησμόνησαν τις θυσίες αυτού του λαού για την υπεράσπιση της εθνικής του ανεξαρτησίας.

Θα ΄θελα εδώ να υπενθυμίσω ότι ο Ιταλός πρεσβευτής στις 28 Οκτωβρίου του 1940 ζήτησε από τον Ιωάννη Μεταξά την άδεια να χρησιμοποιήσουν οι Ιταλοί ορισμένα λιμάνια και αεροδρόμια. Και εκείνος είπε ΟΧΙ εκφράζοντας την θέληση ολόκληρου του ελληνικού λαού. Δεν δήλωσε «για να γλιτώσω την χώρα από την καταστροφή ενός ενδεχομένου πολέμου “παραχώρησα ένα μέρος της εθνικής μας ακεραιότητας”». Και ρωτώ: συγκριτικά ποια παραχώρηση είναι πιο σημαντική για την ανεξαρτησία ενός λαού; Ο έλεγχος 2-3 λιμανιών ή η καθολική υποταγή της οικονομίας; Με άλλα λόγια ποια θα ήταν βαρύτερη μορφή ξένης κατοχής; Η πρώτη ή η δεύτερη;

Και κάτι ακόμη: Πιστεύω και μπορώ να το αποδείξω, ότι δεν είναι η οικονομική μας κρίση που οδήγησε την Τρόϊκα στη χώρα μας αλλά ότι αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας διεθνούς συνωμοσίας με όργανα τρεις Τράπεζες, μια Αμερικανική και δυο Ευρωπαϊκές. Το πώς και το γιατί, όπως φαίνεται, ο ελληνικός λαός θα το δει μόνο όταν βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο. Και τότε θα πονέσει πολύ. Πάρα πολύ. Όσο για τον ρόλο του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης θέλω να εκφράσω μόνο μια ευχή: Ότι έχουν πέσει θύματα της πρωτοφανούς συκοφαντικής εκστρατείας που κάποιοι ενορχήστρωσαν κατά της χώρας και του λαού μας με καταστροφικές βλέψεις για το μέλλον μας, που άλλωστε δεν τις κρύβουν και που για ανεξήγητους λόγους δεν φαίνεται να τις έχουν αντιληφθεί ακόμα τόσοι και τόσοι αξιόλογοι άνθρωποι, των οποίων την ευθύνη και τον πατριωτισμό κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει.

Όμως και μόνο το γεγονός αυτό αποτελεί κατά την ταπεινή μου γνώμη μέγιστη τραγωδία, δεδομένου ότι γίνονται έτσι άθελά τους ο καλλίτερος αγωγός -σε σχέση με την κομματική γεωγραφία της χώρας μας- για να επιβληθεί η πιο σατανική και καταστρεπτική επίθεση από όσες έχει δεχθεί ο ελληνικός λαός μέχρι σήμερα. Γιατί χτυπούν ταυτόχρονα το σώμα και την ψυχή μας αποβλέποντας στην ολοκληρωτική μας διάλυση.

Με θερμούς χαιρετισμούς,

Μίκης Θεοδωράκης

 olympia gr στο Σεπτεμβρίου 3, 2010

--------------------------------------------------------

 Θηραμένης και οι τροϊκανοί

Γράφει η Αρσινόη*

Διαβάζοντας απόσπασμα από τα κείμενα του Ξενοφώντα σε βιβλίο της πρώτης λυκείου είδα τα εξής. Το 405 π.χ. αφού οι Αθηναίοι νικήθηκαν από τους Σπαρτιάτες στον 28ετή Πελοποννησιακό πόλεμο κι αφού αποκλεισμένοι από στεριά και θάλασσα λιμοκτονούσαν έστειλαν τον Θηραμένη γνωστό πολιτικό και στρατηγό για να διαπραγματευτούν τους όρους ειρήνης. Πριν από αυτόν είχαν στείλει κι άλλους αλλά αρνούνταν οι Αθηναίοι να γκρεμίσουν ένα μέρος των τειχών που τους διαμήνυσαν οι Σπαρτιάτες.

Ο Θηραμένης έμπειρος πολιτικός είπε στους Αθηναίους ότι πηγαίνει να πείσει τους Σπαρτιάτες για ευνοϊκότερους όρους. Πριν πάει στην Σπάρτη πέρασε από τη Θήβα κάθισε καμιά βδομάδα κι έλεγε ότι βρίσκεται στη Σπάρτη και διαπραγματεύεται με τους Σπαρτιάτες και τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Εν τω μεταξύ οι Αθηναίοι λιμοκτονούσαν κι όσο περνούσαν οι μέρες η κατάσταση γινόταν χειρότερη πράγμα που το ήξερε ο Θηραμένης κι υπολόγιζε πως μετά ό,τι και να πρότειναν οι Σπαρτιάτες οι Αθηναίοι που είχαν εξαθλιωθεί θα το δέχονταν αδιαμαρτύρητα. Ετσι όταν έφθασε ο Θηραμένης πίσω στην Αθήνα και τους είπε ότι οι Σπαρτιάτες θέλουν να γκρεμίσουμε τα Μακρά Τείχη και τα τείχη του Πειραιά το δέχτηκαν αμέσως και άρχισαν το έργο.

Αν όπου βλέπεις Θηραμένη βάλεις τον Γιώργο τον πρωθυπουργό κι όπου Σπαρτιάτες βάλεις του τροικάνους κι όπου Μακρά τείχη βάλεις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, αποκρατικοποιήσεις, επιβολή φόρων κ.α καταλαβαίνεις πως οποιαδήποτε ομοιότητα είναι εντελώς συμπτωματική.

Τα συμπεράσματα δικά σας.

 

* skai gr