Διέξοδος από την κρίση ....

Το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι πολυδιάστατο. Είναι πρόβλημα αδράνειας του παραγωγικού τομέα της ,γεωργίας, της βιοτεχνίας, της βιομηχανίας και της στρεβλής ανάπτυξης του τουρισμού. Σε συνδυασμό με τις λανθασμένες οικονομικές πολιτικές του κράτους που στήριξε την έωλη ανάπτυξη πάνω στον αλόγιστο δανεισμό ,καταλήξαμε στο εκρηκτικό μείγμα που βιώνουμε σήμερα.

        Σήμερα το πρόβλημα παρουσιάζεται ως μια γάγγραινα χρέους, η οποία εν συνδυασμό με το δημοσιονομικό έλλειμμα, δεν αφήνει κανένα σχεδιασμό να εξελιχθεί , επειδή επικρέμεται ο κίνδυνος της πτώχευσης.

              Πρέπει να ορίσουμε ακριβώς το πρόβλημα για να βρούμε τη λύση του. Η Ελλάδα είναι υπό πτώχευση ή είναι πτωχευμένη; Αυτή τη στιγμή δανείζεται για να αποπληρώσει τις δόσεις των δανείων, άρα αδυνατεί να πληρώσει τις υποχρεώσεις της. Όλο και μεγαλύτερος αριθμός πολιτών εισέρχεται στη χωρία των νεόπτωχων. Τους ενδιαφέρει η λέξη φτωχός ή η ουσία του πράγματος; 

            Πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα εάν μία χώρα με χρέος 390δις ευρώ και εθνικό εισόδημα κοντά στα 200δις ευρώ, είναι σε θέση να το αποπληρώσει. Η απάντηση είναι όχι.

            Άρα ξεκινώντας από το συμπέρασμα ότι αφενός μεν αδυνατούμε να πληρώσουμε το χρέος και αφετέρου ότι ουσιαστικά έχουμε πτωχεύσει, οδηγούμεθα στο σχεδιασμό της εξόδου από τη κρίση. Προτείνουμε:

• 1)   Θεωρούμε ότι πρέπει να ελέγξουμε το μέρος του χρέους που είναι απεχθές και να το αποποιηθούμε.

• 2)   Θα λειτουργήσουμε όπως κάθε λογικός νοικοκύρης και θα αναζητήσουμε τι έχουμε εμείς να λάβουμε από τρίτους. Εν προκειμένω αξιώνουμε την αποπληρωμή του δανείου που έλαβε η Γερμανία από την Ελλάδα κατά την κατοχή, το οποίο απεδέχθη αφού άλλωστε πλήρωσε μία δόση, χωρίς να πληρώσει τις επόμενες. Θα απαιτήσουμε τις πολεμικές επανορθώσεις, διότι ενώ τις έχει καταβάλει στην Πολωνία, στη Γιουγκοσλαβία ακόμα και στη σύμμαχο της Ιταλία, δεν ανταποκρίθηκε στο αίτημα μας.

• 3)   Θα κινήσουμε τη διαδικασία ακύρωσης του μνημονίου ως παράνομα συναφθέντος, αφού δεν ψηφίστηκε από αυξημένη πλειοψηφία της Βουλής, αλλά από τον Υπουργό Οικονομικών. Αυτό θα μας δώσει τη δυνατότητα συμψηφισμού των χρεών μας με τις απαιτήσεις κατά της Γερμανίας.

Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι θα πρέπει να ασκηθεί ποινική δίωξη σε όσους υπέγραψαν το μνημόνιο ενώ γνώριζαν ότι το σύνταγμα απαιτεί την ψήφο των δύο τρίτων της βουλής.

• 4)    Όποιο υπόλοιπο των οφειλών μας εναπομένει θα το ικανοποιήσουμε με πληρωμή σε μελλοντικό χρόνο, διά της κεφαλαιοποιήσεως των εσόδων (και όχι της περιουσίας), από την εκμετάλλευση του ενεργειακού και ορυκτού πλούτου της χώρας. Αυτό σημαίνει ότι η επιτάχυνση της εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου και των ενεργειακών κοιτασμάτων της χώρας, θα έχει και τη στήριξη των πιστωτών μας, αφού η ικανοποίηση τους θα εξαρτάται από αυτή.

• 5)   Ο οργανισμός εκποίησης της περιουσίας του δημοσίου θα πρέπει να καταργηθεί διότι το μέλλον της χώρας ούτε πωλείται ούτε παραχωρείται.

Η Ελλάδα θα πρέπει να κάνει κατανοητό σε όλους, ότι υπό τις σημερινές συνθήκες, αδυνατεί να αποπληρώσει τους πιστωτές της, διότι προέχει η επανεκκίνηση της οικονομίας της χώρας.

Η λογική που προβάλλεται ότι δεν θα μπορούμε να δανειστούμε από την ελεύθερη αγορά είναι επίπλαστη διότι αυτό συμβαίνει και τώρα.

Τα ανωτέρω αναφέρονται μόνο στο σκέλος του χρέους. Η οικονομία χρειάζεται επανεκκίνηση. Σχεδιασμό οικονομικής πολιτικής που θα αποβλέπει στην ανάπτυξη, βασιζομένη σε πλέγμα αποφάσεων που θα ευνοούν τις επενδύσεις. Πρέπει να ορισθεί ενιαίος φορέας επενδύσεων, όπου θα απευθύνονται οι επενδυτές και κάθε επένδυση θα χρεώνεται σε ορισμένο υπάλληλο, ο οποίος θα την υποστηρίζει και θα λογοδοτεί για τους λόγους που δεν προχωρεί. Για να έχουμε επενδύσεις πρέπει να ορισθεί φορολογική πολιτική με ορίζοντα δεκαετίας. Η φορολογική νομοθεσία πρέπει να είναι συνοπτική χωρίς παράθυρα που επιτρέπουν την αυθαιρεσία και την υπόγεια συναλλαγή. Οι πράξεις των δημοσίων υπαλλήλων που προβάλλουν προσκόμματα ή παραλείψεις προς ίδιον όφελος και παρεμποδίζουν την εκτέλεση του επενδυτικού σχεδιασμού της χώρας πρέπει να αντιμετωπίζεται ως κακούργημα.

Η μείωση της γραφειοκρατίας και η μηχανοργάνωση των υπηρεσιών, με παράλληλη διασταύρωση των στοιχείων, θα οδηγεί στη μείωση του κόστους δημιουργίας επενδύσεων και θα ενδυναμώσει την πίστη ότι ο πολίτης μπορεί να προσβλέπει στην αρωγή του κράτους και να μη προσκρούει στην ιδιοτέλεια του δημοσίου υπαλλήλου.

Οι δημόσιες υπηρεσίες και οι οργανισμοί δημοσίου δικαίου, χωρίς να παραβλέπουν τα δικαιώματα των εργαζομένων σ’ αυτές, πρέπει να γίνει κατανοητό όχι μόνο με λόγια αλλά και με έργα , ότι λειτουργούν πρωτίστως για το δημόσιο συμφέρον και κάθε Έλληνας από τον πρώτο έως τον τελευταίο έχουν ίσα δικαιώματα και τυγχάνουν αμέσου εξυπηρετήσεως.

Η γεωργία θα πρέπει να επιστρέψει στα προϊόντα που παραδοσιακά παρήγαγε και εισάγονται σήμερα από το εξωτερικό. Το κράτος οφείλει να μην αφήνει τους αγρότες στο έλεος των πολυεθνικών, αλλά να τους οργανώσει ώστε να έχουν κοινό μέτωπο στη προμήθεια σπόρων, λιπασμάτων και φαρμακευτικών παρασκευασμάτων.

Τα τέλη και οι φόροι υπέρ τρίτων να καταργηθούν ώστε κάθε κόστος να έχει την ανταποδοτικότητά του.

   Πρέπει να περάσει στην Ελληνική κοινωνία η αντίληψη ότι η υποστήριξη των Ελληνικών προϊόντων είναι αναγκαιότητα που υπαγορεύεται από την επιβίωση μας.

    Οι σχέσεις μισθωτών-εργοδοτών αναγκαστικά θα περάσουν περίοδο  κοινής πορείας, γιατί όταν βυθίζεται το πλοίο όλοι οφείλουν να συνεισφέρουν στην σωτηρία του. Αντιθέσεις υπήρχαν υπάρχουν και θα υπάρχουν αλλά η χώρα δεν μπορεί να περιμένει και ο χρόνος δουλεύει εις βάρος μας. Περίοδος ειρηνικής   πενταετίας όπου εκτός από τους έχοντες εργασία θα ληφθεί μέριμνα και για του άνεργους είναι απαραίτητη. Κάθε εργασιακό μέτρο θα πρέπει να στοχεύει πρωτίστως στην καταπολέμηση της ανεργίας γιατί η χωρία αυτή των εργαζομένων θα πρέπει να τύχει ιδιαίτερης προσοχής. Η χώρα δεν επιτρέπεται να έχει πολίτες πρώτης και δεύτερης κατηγορίας, ενώ η υποστήριξη των ασθενέστερων  τάξεων είναι υποχρέωση όλων μας.                                    

 Η βιομηχανία και η βιοτεχνία οφείλουν να έχουν εξαγωγικό προσανατολισμό ενώ τα κοστολόγια τους θα πρέπει να απαλλαγούν από κάθε δαπάνη υπέρ τρίτων.

Ο τουρισμός οφείλει να έχει στόχο την αύξηση της τουριστικής περιόδου. Η σχέση τιμής παρεχόμενου προϊόντος επιβάλλεται να στοχεύει στην μακρόχρονη ροή τουριστών και όχι στο υψηλό αλλά σύντομο κέρδος.

 Η λεπτομερή καταγραφή των διαρθρωτικών αλλαγών της οικονομίας δεν είναι του παρόντος. Στοιχειώδεις κατευθύνσεις επισημάνθηκαν για να γίνει κατανοητό ότι αρχίζουμε με τα αυτονόητα.

 Η Ελλάδα έχει ανάγκη όλους τους Έλληνες. Η έξοδος από την κρίση είναι χρέος όλων μας και κανείς δεν περισσεύει .

Χαράλαμπος Αργυριάδης,

Υπεύθυνος Οικονομικού Τομέα

Δημοκρατική Αναγέννηση  
danagennisi gr