TO KΟΥΡΕΜΑ ΤΟΥ ΣΑΜΨΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ ....

του Δημοσθένη Κυριαζή (solon.org.gr)

-

H δύναμη του Σαμψών και η ακύρωση της
Ο Σαμψών ήταν ήρωας/σωτήρας του Λαού του Ισραήλ, στον οποίο ο Θεός χάρισε ακατανίκητη μυϊκή δύναμη υπό τον όρο ότι δεν θα κούρευε ποτέ τα μαλλιά του. Χρησιμοποιώντας οι Ισραηλίτες τη δύναμη του Σαμψών, ουσιαστικά τη δύναμη των μαλλιών του Σαμψών, κατατρόπωσαν τους Φιλισταίους, που ήταν o μεγάλος εχθρός τους.
Μετά από επανειλημμένες ήττες τους, οι Φιλισταίοι κατάλαβαν πως δεν θα μπορούσαν να νικήσουν τους Ισραηλίτες, εάν δεν έβρισκαν την αιτία της υπερφυσικής δύναμης του Σαμψών και τον τρόπο ακύρωσης της. Τη σημαντική αυτή αποστολή την ανέθεσαν στην πολύ όμορφη και σέξι συμπατριώτισσα τους Δαλιδά [i].

Η Δαλιδά κατάφερε να μάθει, από τον ίδιο τον Σαμψών, ότι πηγή / αιτία της δύναμης του ήταν τα ακούρευτα μαλλιά του και στη συνέχεια να τον......

κουρέψει, ακυρώνοντας έτσι την υπερφυσική δύναμη του. Ο κουρεμένος Σαμψών ήταν τώρα ένας εύκολος αντίπαλος για τους Φιλισταίους· τον τύφλωσαν και τον έβαλαν στη φυλακή πιστεύοντας ότι ήταν πλέον οριστικά ανίσχυρος. Όμως έπεσαν έξω γιατί η πηγή της δύναμης του Σαμψών ήταν τα μαλλιά του και όχι τα μάτια του. Μετά από λίγο χρόνο, θέλησαν να δείξουν στο λαό τι κατάφεραν να κάνουν στον άλλοτε ανίκητο Σαμψών και τον μετέφεραν στο ναό για να ιδούν οι πολίτες την κατάντια του. Αυτό όμως αποτέλεσε τραγικό λάθος. Ο Σαμψών, αν και τυφλός, ξαναβρήκε τη δύναμη του γιατί τα μαλλιά του είχαν τώρα μεγαλώσει. Έχοντας την παλιά δύναμη ο Σαμψών γκρέμισε τις κολώνες του Ναού, φωνάζοντας το γνωστό «Αποθανέτω η Ψυχή μου μετά των Αλλοφύλων».

Συμπέρασμα: Οι Φιλισταίοι τιμωρήθηκαν σκληρά γιατί ξέχασαν την πραγματική αιτία της δύναμης του Σαμψών.

• Η δύναμη του Ελληνικού πολιτικού κατεστημένου και η ακύρωση του

Το πολιτικό σύστημα της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας των Ελλήνων, απέκτησε υπερβολικά μεγάλη θεσμική δύναμη, παρόμοια με τη μυϊκή δύναμη του Σαμψών. Με αυτή την υπερβολική δύναμη, οι εκλεγμένοι άρχοντες μπορούσαν να παίρνουν όποιες αποφάσεις ήθελαν· μπορούσαν να παίρνουν αποφάσεις που δεν υπηρετούσαν το συμφέρον των πολιτών, αλλά το κομματικό ή/και το προσωπικό τους συμφέρον.

Οι αποφάσεις προώθησης του κομματικού συμφέροντος , οι αποφάσεις δηλαδή για την αγορά ψήφων στις επόμενες εκλογές, θεωρούνταν, λίγο –πολύ, θεμιτές. Οι αποφάσεις προώθησης προσωπικών συμφερόντων των αρχόντων, θεωρούνταν μεν παράνομες και ανήθικες, αλλά με τους νόμους και κανόνες που οι ίδιοι είχαν θεσμοθετήσει, πολύ δύσκολα μπορούσε να αποδειχθεί ότι έγινε παρανομία και πιο δύσκολα αυτή να τιμωρηθεί. Να μερικά τέτοια παραδείγματα προώθησης κομματικών και προσωπικών συμφερόντων εις βάρος των συμφερόντων του συνόλου των πολιτών:

Οι διορισμοί στο δημόσιο τομέα, δεν γινόταν με κριτήριο την κάλυψη των πραγματικών αναγκών αυτού, αλλά με κριτήριο την μεγιστοποίηση των κομματικών ή/και των προσωπικών συμφερόντων. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την διόγκωση του δημόσιου με ταυτόχρονη έλλειψη προσωπικού σε τομείς του με πραγματικές ανάγκες. Πρώτα τα συμφέροντα του κόμματος· τα άλλα έπονται.

Η εξέλιξη των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα εξαρτιόταν πρωτίστως από την αφοσίωση και προσφορά τους στο κόμμα και όχι από την εργατικότητα, την απόδοση και το ήθος τους. Αυτό δημιούργησε στους εργαζόμενους την πεποίθηση ότι στο δημόσιο αμείβεται η προσφορά στα κόμματα και όχι η εργασία· η εργασία τιμωρείται . Οι συνέπειες από αυτές τις αποφάσεις ευνόητες και γνωστές.

· Πολλά έργα και προμήθειες του Δημοσίου αποφασίζονταν με κριτήριο το κομματικό ή το προσωπικό συμφέρον των αρχόντων και όχι το δημόσιο συμφέρον.

· Η διαχείριση των χρημάτων των πολιτών, δεν είχε ως στόχο την υπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος. Οι δαπάνες για αμοιβές συμβούλων, για μετακινήσεις των κυβερνόντων, για επιχορηγήσεις ΜΜΕ, για επιδοτήσεις διαφόρων οργανώσεων, συνιστούσαν ανεύθυνη σπατάλη πριγκίπων και όχι διαχείριση χρημάτων των πολιτών από εκπροσώπους τους· δε συνιστούσαν δαπάνες σε αρμονία με αυτές για την αμοιβή εργασίας των απλών πολιτών. Για τους πρίγκιπες και τους άμεσους συνεργάτες τους, δεν ίσχυαν αυτά που ίσχυαν για τους απλούς πολίτες.

· Η προστασία των απλών πολιτών από εγκληματικές πράξεις, δεν ήταν ίδια με την προστασία των ανθρώπων που τυπικά ή ουσιαστικά αποτελούν το πολιτικό σύστημα της εξουσίας. Στην πράξη, οι απλοί πολίτες δεν είχαν, ή έστω είχαν ελάχιστη, προστασία σε σύγκριση με αυτή των ανθρώπων του πολιτικού συστήματος. Το «Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη» , παρά το ηχηρό σε μηνύματα όνομα του, ουσιαστικά είχε σαν έργο την προστασία των ανθρώπων του πολιτικού συστήματος και όχι την προστασία των απλών πολιτών.

Αιτία αυτής της υπερβολικής, παράλογης και ανήθικης δύναμης του κατεστημένου της εξουσίας, δεν είναι βέβαια τα ακούρευτα μαλλιά των σημερινών αρχόντων, αλλά οι θεσμοί του πολιτικού συστήματος που οι εκλεγμένοι άρχοντες - για το καλό των πολιτών, αλλά απουσία των πολιτών - σχεδίασαν και αποφάσισαν.

Αιτία είναι η ουσιαστική απογύμνωση των πολιτών από την εξουσία που τους δώρισε η Φύση και όχι το Κράτος, όπως κάποιοι ισχυρίζονται.

Αιτία είναι η αύξηση της κοινωνικής εντροπίας του συστήματος, που νομοτελειακά ταυτίζεται με αύξηση της αποδόμησης του.

Σημαντικό χαρακτηριστικό είναι ότι, αυτή η αποδόμηση δημιουργήθηκε με την συστηματική παράβαση από τους άρχοντες, του πνεύματος αλλά όχι και του γράμματος των θεσμών. Οι αμφίσημοι και φλύαροι θεσμοί που σκόπιμα δημιούργησαν οι άρχοντες, οδήγησαν στην ακόλουθη ανατροπή αξιών: έπαψε να έχει σήμερα αξία το ΤΙ λέμε αλλά το ΠΩΣ το λέμε· έπαψε να έχει αξία η πολιτική αλλά η επικοινωνιακή πολιτική.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, πραγματοποιήθηκε με το πέρασμα των χρόνων σημαντική αλλαγή του στάτους, τόσο των πολιτών, όσο και των εκλεγμένων αρχόντων. Ο «εξουσιάζων, εξουσιαζόμενος και υπεύθυνος πολίτης» της αυθεντικής, της αρχαιοελληνικής Δημοκρατίας, μετασχηματίσθηκε σε πελάτη και οπαδό των εκλεγμένων αρχόντων, ενώ οι άρχοντες από υπηρέτες και διάκονοι της εξουσίας των πολιτών, μετασχηματίστηκαν σε πρίγκιπες μοναρχικών συστημάτων. Οι «νέοι πρίγκιπες», θεωρητικά δεν κληρονομούσαν από τους γονείς την πριγκιπική ιδιότητα αλλά στην πράξη την κληρονομούσαν. Παραδείγματα και ονόματα δε λέμε.

• Η σημερινή κρίση, οι αιτίες της και η υπέρβαση της

Την περίοδο αυτή βιώνουμε μια βαθειά κρίση σε όλους σχεδόν τους τομείς· στην οικονομία, την ασφάλεια της ζωής και της περιουσίας των πολιτών, την παιδεία, τη λειτουργία του κράτους, την απονομή δικαιοσύνης, την παροχή υπηρεσιών υγείας, την…., την…

Από το σύνολο αυτών των κρίσεων, οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι η κυρίαρχη κρίση είναι η οικονομική. Όμως αυτό το συμπέρασμα είναι λάθος γιατί μεταξύ των κρίσεων υπάρχει ισχυρή αλληλεπίδραση και ανατροφοδότηση· η μια κρίση δημιουργεί και μεγεθύνει την άλλη. Ανάγκη συνεπώς είναι να βρούμε τη μητέρα, τη βαθύτερη αιτία, αυτών των κρίσεων και να την ακυρώσουμε.

Ποιά όμως είναι η βαθύτερη αιτία, η μητέρα όλων αυτών των κρίσεων;

Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι οι λαθεμένες επιλογές των πολιτών για την ανάδειξη των αρχόντων μας και ότι η υπέρβαση των κρίσεων θα επιτευχθεί με την εκλογή αρχόντων που διαθέτουν μεγάλες πνευματικές και ηθικές δυνάμεις. Αυτή όμως η θεωρητικά λογική άποψη, στην πράξη είναι ουτοπική ή έστω πολύ δύσκολη. Η κατά προτεραιότητα προώθηση των ιδίων συμφερόντων, αποτελεί εγγενές χαρακτηριστικό, φυσικό χαρακτηριστικό των ανθρώπων· ο παππάς βλογάει πρώτα τα γένια του, λέει ο λαός μας.

Αυτή η πραγματικότητα μας υποχρεώνει να δεχθούμε ότι στην πράξη η πραγματική αιτία των κρίσεων βρίσκεται στα εγγενή χαρακτηριστικά του πολιτικού μας συστήματος, το οποίο είναι δημιούργημα του ανθρώπου και όχι στα φυσικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων, που είναι δημιούργημα της Φύσεως και της Θεάς Ανάγκης.

Όπως γνωρίζουμε, τα χαρακτηριστικά των έμβιων όντων, συνεπώς και των ανθρώπων, αλλάζουν (μεταλλάσσονται) με βραδείς δαρβινικού τύπου διαδικασίες, που σκοπεύουν να εξασφαλίσουν την επιβίωση των ανθρώπων στο υπάρχον περιβάλλον. Αντίθετα τα χαρακτηριστικά των ανθρωπογενών συστημάτων αλλάζουν ευκολότερα και γρηγορότερα . Γνωρίζουμε ακόμη ότι το εκάστοτε ισχύον σύστημα άσκησης της εξουσίας, αποτελεί το κρισιμότερο περιβάλλον/αίτια μεταλλαγής – προς το καλύτερο ή το χειρότερο – των πνευματικών και ηθικών χαρακτηριστικών των ανθρώπων.

Όμως οι άνθρωποι δεν πιστεύουν σε αυτή τη λογική· πιστεύουν ότι η υπέρβαση της κρίσεως μπορεί να πραγματοποιηθεί με την αλλαγή των φυσικών χαρακτηριστικών των ανθρώπων που ασκούν την εξουσία και όχι με την αλλαγή των βασικών θεσμών του πολιτεύματος· με την ριζική αλλαγή του Συντάγματος [ii].

Αυτή η επιλογή προφανώς δεν είναι τυχαία, αλλά είναι το σκόπιμο δημιούργημα αυτών που τα συμφέροντα τους ταυτίζονται με τη διατήρηση του σημερινού συστήματος.

Παράδειγμα τέτοιας επιδίωξης είναι η δημιουργία καθεστηκυίας άποψης ότι το μείζον πρόβλημα της οικονομικής κρίσης που περνάμε, είναι η παραμονή μας στο ευρώ ή επιστροφή μας στη δραχμή. Παρ’ ότι αναγνωρίζουμε πλήρως τη σοβαρότητα αυτής της επιλογής, νομίζουμε ότι το μείζον πρόβλημα δεν είναι αυτή ταύτη η επιλογή, αλλά ο τρόπος διαχείρισης της όποιας επιλογής. Αυτός όμως ο τρόπος εξαρτάται πρωτίστως, από τα χαρακτηριστικά του πολιτικού συστήματος και όχι από τα χαρακτηριστικά ενός κομματικού αρχηγού.

Μακάρι να κατανοήσουμε τη πραγματική αιτία της κρίσεως και να την ακυρώσουμε οριστικά κάνοντας εκείνες τις αλλαγές στο Συνταγματικό Νόμο, που θα κουρέψουν την αλαζονική ισχύ των αρχόντων και θα κάνουν πιο σεμνούς και υπεύθυνους όλους μας · πολιτικούς και πολίτες.

Μακάρι να μη κάνουμε το ίδιο λάθος, που έκαναν οι Φιλισταίοι με την ακύρωση της μυϊκής δύναμης του Σαμψών.

---

[i] Η Δαλιδά ήταν Φιλισταία και έμενε στην κοιλάδα Σωρήκ, η οποία βρίσκεται μεταξύ της Ιερουσαλήμ και των ακτών της Μεσογείου.

[ii] Κατά τον αείμνηστο καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου Αριστόβουλο Μάνεση, «Η έννοια του πολιτεύματος συμπίπτει με την ουσιαστική έννοια του Συντάγματος»

Δημοσθένης Κυριαζής
Πηγή: Άμεση Ψηφιακή Δημοκρατία Φωτό:wikipedia