Ανάγκη θάρρους και ήθους ....

Του Δημήτρη Γαρούφα*

Ο Τ. Κένεντι, πριν εκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ, είχε γράψει το βιβλίο «Σκιαγραφία των γενναίων» στο οποίο παρουσιάζει οκτώ Αμερικανούς πολιτικούς που σε κάποια φάση της ζωής τους χρειάστηκε να πάρουν κάποια γενναία απόφαση ερχόμενοι σε σύγκρουση με το κόμμα τους και την κοινή γνώμη… Εξαίρει το θάρρος τους κι επισημαίνει ότι το πολίτευμα των ΗΠΑ βελτιώθηκε γιατί υπήρξαν άνθρωποι στην πολιτική κονίστρα που τολμούσαν να καταγγείλουν και σκάνδαλα του κόμματός τους.

Αυτό το θάρρος που ο Τ. Κένεντι χαρακτήρισε ως την πιο θαυμαστή ανθρώπινη αρετή, έλειπε από την πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτικών μετά το 1974. Γι' αυτό ζούσαμε σε μια εικονική πραγματικότητα που στηριζόταν στην απόκρυψη της αλήθειας. Ολα αυτά τα χρόνια δε βγήκε κάποιος πρωθυπουργός να πει τη θλιβερή αλήθεια: ότι η χώρα είναι καταχρεωμένη κι ότι η καταναλωτική ευδαιμονία στηρίχθηκε σε δάνεια που πρέπει κάποτε να πληρωθούν κι ότι έπρεπε να ανασκουμπωθούμε όλοι για να υπάρξει μέλλον. Πιθανόν, αν το έκανε να μην είχε πολιτικό μέλλον γιατί, όπως έλεγε ο Μακρυγιάννης, όποιος πει την αλήθεια κινδυνεύει... Αλλά θα είχε υπηρετήσει το εθνικό συμφέρον.

Από την άλλη, κάποιοι πολιτικοί μας για να κολακέψουν τους πολίτες εισηγήθηκαν και αναλάβαμε ως χώρα τους πολυέξοδους Ολυμπιακούς Αγώνες, ενώ άβουλοι παρακολουθούσαν τα χρέη να φουσκώνουν, αφήνοντας τη χώρα να οδηγείται σε τέλμα διαφθοράς. Αν τολμούσε κάποιος να καταγγείλει κάποιο σκάνδαλο προσώπων του κόμματός του, το κόμμα του, αντί να τον ακούσει ,τον «περιθωριοποιούσε» κι έτσι με λίγες τιμητικές εξαιρέσεις όλοι έκαναν πως δεν έβλεπαν την ώρα που εξελίσσονταν τα σκάνδαλα της Siemens, Χρηματιστηρίου, Βατοπεδίου κ.λπ., ενώ το πολιτικό προσωπικό της χώρας είχε φροντίσει με συνταγματική κάλυψη για την προκλητική ατιμωρησία των υπευθύνων...

Τώρα όμως έφτασε ο κόμπος στο χτένι και το ελάχιστο που μπορούν να προσφέρουν οι πολιτικοί μας είναι, κάνοντας αυτοκριτική, να πουν την ωμή αλήθεια και να υλοποιήσουν άμεσα πρόγραμμα ανάπτυξης της χώρας και αναδιάρθρωσης του πολιτικού συστήματος.

Εχουν αλλάξει οι καιροί κι επιτέλους σιγά σιγά αλλάζουν κι οι πολίτες. Κανένα κόμμα πλέον δεν μπορεί να εμπνεύσει ελπίδα στον πολίτη, όταν εκφράζεται με στελέχη που μπέρδεψαν τις έννοιες του νόμιμου και του ηθικού, ενώ για να έχουν μέλλον τα πολιτικά μας κόμματα και μετά τις επικείμενες εκλογές, πρέπει να αποκτήσουν το θάρρος της αλήθειας και της λήψης αποφάσεων για υλοποίηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων. Για να μπορούν όμως να μιλήσουν για όλα αυτά στον πολίτη σήμερα, πρέπει να εκφράζονται σε όλα τα επίπεδα από πρόσωπα με ήθος, ικανότητες και θάρρος που θα λειτουργούν για την κοινωνία μας καθημερινά «ως λυχνία επί όρους κειμένη».

*πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης.

agelioforos gr