ΕΠΙΚΕΝΤΡΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ ...

Yπάρχει η γενική αίσθηση ότι ο σύγχρονος πολιτισμός δεν είναι ποιοτικά επαρκής, και συνεπώς ούτε βεβαιωμένα βιώσιμος.
Η χαώδης μορφή του δεν αναδεικνύει την ελευθερία και την λειτουργική- φιλελεύθερη τάξη της ωριμότητας και της ενότητας της ανθρωπότητας και των πνευματικών δυνάμεών της.

Ο πολιτισμός μας έχει πολλές εστίες και δίκτυα ολοκληρωτισμού. Όσο τα προβλήματα θα οξύνονται τόσο θα αναδεικνύεται η δύναμη των σύγχρονων δικτύων ολοκληρωτισμού μέσα από το χάος και την ανεπάρκεια διαχείρισης.
Ταυτόχρονα οι ποιότητες δεν αναπτύσσονται και το δημιουργικό μέτωπο δείχνει να είναι ασθενές. Αυτό το μέτωπο αφορά τόσο την πρόοδο και την συνέχεια του κλασικού πολιτισμού, της φιλελεύθερης και πνευματικής παράδοσης, όσο και την ουσιαστικότητα του μοντέρνου πολιτισμού και την πνευματικά γόνιμη διάστασή του. Οι δημιουργικές ποιότητες των λαών και των πολιτισμών -οι ηθικές, πνευματικές, δημιουργικές και επίκαιρες ποιότητες του Κλασικού Ανθρωπιστικού Πολιτισμού, οι ποιότητες και οι ανοικτοί και συνθετικοί δημιουργικοί και ανανεωτικοί ορίζοντες του μοντέρνου πολιτισμού και της περιβαλλοντικής και κοσμικής εναρμόνισης του ανθρώπου- μένουν αδρανείς και δίχως εναρμόνιση, χωρίς δημοκρατικό και πολιτισμικό δυναμισμό.

Η εκπροσώπηση της ειρήνης δεν εξοπλίσθηκε επαρκώς πολιτιστικά. Η δημοκρατία χρειάζεται επειγόντως ανιδιοτέλεια, μερισμό και γνώση-ολική πληροφόρηση, συμμετοχική επικοινωνία και σύνθεση. Ο πληθωρισμός που περιβάλλει την επικοινωνία έχει ως συνέπεια την παραγνώριση της τόσο αναγκαίας ποιότητας που συνθέτει. [1] Ο ανταγωνισμός μαζί με την πυραμιδική θέληση για εξουσία αφαιρούν την ποιότητα και την επικοινωνιακή δυναμική της από μια συναινετική θετική κατεύθυνση των εξελίξεων.


Για τα επίκεντρα του ολοκληρωτισμού
Η κτητορική αλαζονεία -σ’ όλες της τις μορφές- και η χαώδης άνοια και ψυχαγωγία πρέπει να ανατραπούν. Αυτό θα αποδυναμώσει τη δυναμική του οικονομικού και του φονταμενταλιστικού ολοκληρωτισμό.

Τα έθνη αποτελούν ουσιώδη πλουραλισμό της ανθρωπότητας και η ανθρωπότητα είναι πεδίο νοήματος και ζωής της ύπαρξής τους. [2] Έτσι λοιπόν η φιλελεύθερη ποικιλία τύπων και τα ανοικτά έθνη δημιουργούν βάθος και ποικιλία στην ανθρώπινη γονιμότητα και τον πολιτισμό της ανθρωπότητας. Επιπλέον η ύπαρξη ανεξαρτησίας και διαφορών σε περιβάλλον ειρήνης και δημιουργικής συνεργασίας λειτουργεί ως παράγοντας εκδημοκρατισμού της ανθρωπότητας και της αποτροπής του ολοκληρωτισμού.

Ανάλογη αναγκαιότητα υπάρχει για θρησκευτική ειρήνη, κατανόηση και ελευθερία ώστε οι θρησκείες να μην οδηγούνται σε εκκλησιαστικές ηγεμονίες και ιεραρχίες, αλλά επιτελώντας πνευματικό έργο να αντισταθμίζουν την κτητορική αλαζονεία και τον υλιστικό ανθρωποκεντρισμό και τον ολοκληρωτισμό των ανθρώπων και της ανθρωπότητας.

Ενδιάμεσο ρόλο παίζει ο πολιτισμός ο οποίος συνδέει τα έθνη και τις πολιτειακές οντότητες με τις θρησκείες και τις ιδεολογίες. Όλοι αυτοί οι συντελεστές διασπούν την παντοδυναμία του χρήματος, της οικονομικής αγοράς και του πυραμιδικού ολοκληρωτισμού της ισχύος και της δημοσιότητας. [3]

Αντιστάθμιση στον υλιστικό ανθρωποκεντρισμό και τον οικονομικό υλισμό και ολοκληρωτισμό επιχειρούν να φέρουν επίσης η ιδεολογία της περιβαλλοντικής ευαισθησίας. Το ζήτημα είναι ότι οι δυνάμεις αντιστάθμισης –έναντι του συγχυτικού και ολοκληρωτικού χάους, του ιδιοτελούς ανθρωποκεντρισμού, του κτητορικού και του εσωτερικού ολοκληρωτισμού, όπως και του συλλογικού και επεκτατικού υλισμού- χρειάζονται μια ποιοτική ανάπτυξη και στρατηγική δικτύωση.

Τα έθνη, οι θρησκείες και οι πολιτισμοί δεν έχουν ακόμη αναπτύξει και ενθαρρύνει τις εσωτερικές ποιότητές τους. Το αποτέλεσμα είναι ότι κυριαρχούν οι μαζικές υποποιότητες σε ενελιγμένη, υλιστική και σκοταδιστική μορφή μαζί με τον πολιτικό σφετερισμό, τον επικοινωνιακό καισαρισμό και τον ολοκληρωτισμό της οικονομίας σε ένα πεδίο χωρίς πολιτισμική διέξοδο, με αγοραία υποκουλτούρα, ψυχαγωγία έρπουσα στην ματαιότητα και το ανόητο.

Τα επίκεντρα αυτής της ιστορίας τα ξέρουμε – είναι ο κόσμος των βρώμικων οικονομικών συμφερόντων και πολιτικών, της αγοραίας αλαζονείας, ανευθυνότητας, ιδιοτέλειας και αμάθειας, των ναρκωτικών, της διαφθοράς, του φανατισμού, του θρησκευτικού σκοταδισμού, του εθνικιστικού εγωκεντρισμού, του χυδαίου νεποτισμού, του διεφθαρμένου κόσμου της ψυχαγωγίας και της χαμέρπειας του αθλητισμού, της αλαζονείας των ισχυρών και της εθελοδουλίας [4] των ασθενέστερων, της καταστροφικής και μεφιστοφελικής επιστήμης και τεχνολογίας, της εξαγορασμένης κουλτούρας, της ανούσιας εκπαίδευσης και της άκαιρης υλιστικής πολιτικής και δημοσιότητας.

Κέντρα σύνθεσης σκέψης και άμεσης επικοινωνιακής παρέμβασης
Αυτόν τον κόσμο τον ξέρουμε και πρέπει να τον απορρίψουμε δημιουργικά, με Αγάπη και Καλή Θέληση, με Επίκληση και Πραγμάτωση ορθών ανθρωπίνων σχέσεων, με περιβαλλοντική αβλάβεια και εναρμόνιση, με πνευματική ανάταση και κατανόηση για την διαφορετικότητα.

Για να αντισταθμιστούν αυτές οι δυσκολίες πρέπει επειγόντως και στη βάση πολιτικής -τόσο περιφερειακής όσο και παγκόσμιας- να δημιουργηθούν κέντρα σύνθεσης σκέψης, σχολές πνευματικού πολιτισμού και άμεσης επικοινωνιακής παρέμβασης. Αυτά τα κέντρα θα μπορούσαν να αποτελέσουν επίκεντρα νέας ιστορίας και επικοινωνίας για το μέλλον. Θα το πετύχουν στο βαθμό που θα είναι ανοικτά:

1. στις νέες ιδέες και στην δυναμική της σύνθεσης του νέου με ότι καλύτερο μας έχει παραδώσει το παρελθόν

2. στο δημοκρατικό διάλογο, στην ισηγορία των προσώπων και των ποιοτήτων

3. στον πνευματικό πολιτισμό και στην ποιότητα της ελευθερίας

Το μέλλον πρέπει να ‘ναι πολύ καλύτερο και διαφορετικό γιατί διαφορετικά οι καταστροφικές αιτίες θα το αφανίσουν. Η Ιστορία πρέπει να γραφτεί από άλλες δυνάμεις πιο φιλικές για την ψυχή και το πνεύμα, για τον κόσμο και την φύση, για την ζωή και την ηθική-καλοσύνη, για τον άνθρωπο και την ανθρωπότητα, για τον Θεό και την Ελευθερία, για την Αδελφοσύνη και την Εξέλιξη. Αυτές οι δυνάμεις πρέπει να αναδείξουν την Ποιότητα παντού και την ενότητα επίσης.

Σε κάθε τόπο αλλά και με ισχυρά επίκεντρα και δίκτυα ποιότητας, ιδεών, επικοινωνίας και πραγμάτωσης πρέπει να εντοπισθούν και να αναπνεύσουν νέες Εστίες Ιστορίας ως μια ήρεμη ψυχική αλλαγή και πνευματική επανάσταση, ως απελευθέρωση απ’ ό,τι μας κρατάει φυλακισμένους: στα είδωλα και τις ερμηνείες αναχρονισμού, στην απληστία, στην ιδιοτέλεια, στην πνευματική δουλεία και στον σκοταδισμό. Αυτό πρέπει να γίνει με μια βαθιά ατομική και συλλογική ψυχική αναγέννηση, υπαρξιακή, πνευματική και κοινωνική απελευθέρωση μέσα σε περιβαλλοντική και κοσμική αρμονία και εξέλιξη.

Η ψυχική μας απελευθέρωση και αναζωογόνηση είναι αίτημα εφικτό αν απλώς πειθαρχήσουμε με συνέπεια στην αίσθηση της ανάγκης. Η απελευθέρωση είναι εφικτή όσο δεν επιτρέπουμε στις συνήθειές μας να αναβάλλουν την λήψη δημιουργικών μέτρων λογικής, ευτυχίας και προοπτικής αντίληψης. Αν ξεφύγουμε από τον άχαρο και νεκρό κόσμο της συνήθειας και σταθούμε στο φως του Λόγου και την Χαρά της ζωής, τότε το Σχέδιο της Ομορφιάς, της Εξέλιξης και της Ευτυχίας θα μας γίνει φανερό διανοητικά, εκστατικά και κοινωνικά. Έτσι θα γίνουμε συμμέτοχοι στα δίκτυα ποιότητας της ιστορίας και του μέλλοντος, στη πνευματική κατεύθυνση και ιεραρχία που δεν εμπνέεται από ολοκληρωτισμό, κτητικότητα, υλισμό, σκοταδισμό και θέληση για εξουσία, αλλά μόνο από Θέληση για το Καλό που οδηγεί στην μακαριότητα του Εαυτού και την αφιλόδοξη πνευματική και κοινωνική συνύπαρξη στον κόσμο και την δημιουργική και πνευματική εξέλιξη.

Αναφορές:
[1] Όλιβερ Ράιζερ, “Η Σύνθεση ως Έργο της Φιλοσοφίας”, 2009, 
[2] Γιάννης Παρασκευουλάκος, “Το Αύριο των Εθνών”,
[3] Γιάννης Ζήσης, “Η πυραμίδα της στρεβλής υπανάπτυξης ή της ανυπαρξίας της δημοκρατίας”,
[4] Ετιέν ντε Λα Μποεσί, 1995, "Πραγματεία περί Εθελοδουλείας", εκδόσεις ΠανοπτικόνΦωτό:wikipedia 

Γιάννης Ζήσης, συγγραφέας

solon-synthesis.blogspot