Τα Τζουμέρκα της προκοπής ....

Του ΙΩΑΝΝΗ Γ. ΘΕΟΧΑΡΗ, τ. Λυκειάρχη (proinoslogos gr)

-

Με το συνεχή, ασταμάτητο άγχος, τη συγκινησιακή κατάσταση που χαρακτηρίζεται από φόβο, αγωνία, ανασφάλεια και άλλα ψυχοσωματικά συμπτώματα, έχασε ο σύγχρονος άνθρωπος την ψυχική του ηρεμία, αρμονία. Ο παραπάνω εφιάλτης βιώνεται ως αγωνιώδης, γεμάτος αγωνία, αναμονή επικείμενου κακού, δυσάρεστης κατάστασης ή συμφοράς. Ψάχνει, αν ψάχνει, στο έρεβος, στο πυκνό σκοτάδι, αυτό δεν σημαίνει ότι βρήκε τον μίτο της Αριάδνης για να βγει απ’ το Λαβύρινθο. Η έξοδος και η επιστροφή σε θεσμούς και αξίες είναι δυσχερής, δύσκολη, είναι ηρωισμός που θέλει κότσια, σωματική και ηθική δύναμη, όχι κούφια λόγια, ηχηρά ανόητα. Αυτό που πρέπει να ζυγίζουμε στη ζωή δεν είναι το όνομα, αλλά το έργο!

Στο υποσυνείδητο, το ακαθόριστο, το αμυδρό ψυχικό χώρο του ανθρώπου του καιρού μας υπάρχει μία απέχθεια, αποστροφή προς την ορεινή υπαιθροχώρα, τα ψηλά βουνά, τα ζωντανά και τους ήρωες ξωμάχους της. Τα ορεινά κεφαλοχώρια μας είναι αστείρευτη, ανεξάντλητη πηγή, νερομάνα ανθρώπων κύρους, προσωπικοτήτων, που συνδυάζουν αρμονικά ψυχικά και πνευματικά χαρακτηριστικά του ατόμου. Διαθέτουν ατομικές αρετές: υπευθυνότητα, αξιοπρέπεια, βούληση, επιμονή και κοινωνικές: αλληλεγγύη, συνεργατικότητα, ανθρωπιά.
Συχνά ακούμε ή διαβάζουμε τη λογική, τη συνετή θέση, πρόταση, γνώμη: Η ανάπτυξη, η άνοδος των Τζουμέρκων προϋποθέτει την οδική σύνδεσή τους με την Εγνατία οδό! Η παρανοϊκή απάντηση είναι: πεταμένα λεφτά!
Η άρνηση της προκοπής μιας ορεινής περιοχής με ιστορικά και πολιτιστικά επιτεύγματα διεθνούς κύρους είναι ανάξια λόγου, δεν αξίζει να μιλάει κανείς. Ο λόγος της άρνησης είναι κουλουριασμένη οχιά γύρω από την προκοπή της πατρίδας μας. Μετράει και στραγγαλίζει, πνίγει την ανάσα μας με τα πύρινα μάτια της.
Το άνθος, το λουλούδι, η ακμή, η κορύφωση, το μέρος του φυτού όπου βρίσκονται τα όργανα αναπαραγωγής του και αναπτύσσεται ο καρπός, μεταφορικά το πιο εκλεκτό μέρος ενός συνόλου, είναι αποτέλεσμα μόχθου, πόνου, φροντίδων και τίμιου ιδρώτα του σπορέα, του γεωργού, του ξωμάχου. Ο καρπός, το προϊόν του φυτού, του σιταριού με την κατάλληλη επεξεργασία θα γίνει αλεύρι και προϊόντα διατροφής, μέσων συντήρησης του ανθρώπου. Στον τίμιο ιδρώτα του γεωργού έχει τις ρίζες της η υγεία, η δημιουργία πολιτισμού σ’ όλους τους τομείς: το τραγούδι, τη μελωδία, τη μουσική το ξέσπασμα της καρδιάς, που ημερώνει, εξευγενίζει, εκπολιτίζει. Το άσμα, το τραγούδι, το κελάηδημα των πουλιών γίνεται κρασί, έρωτας, παιδιά, όνειρα, δημιουργία, συνέχεια ιστορική και πολιτιστική.
Φευ ο αγρός του γεωργού κοντά, δίπλα, ανάμεσα στο σιτάρι έχει και ζιζάνια, αγριόχορτα που εμποδίζουν την ανάπτυξη των σιτηρών. Έτσι και στην κοινωνία μας ανάμεσα στους εργατικούς, τους φιλόπονους, τους δουλευταράδες, τους προκομμένους, υπάρχουν και οι φυγόπονοι, οι τεμπέληδες, οι ανεπρόκοποι, τα πρόσωπα που δεν προσφέρουν κάτι στο κοινωνικό σύνολο, αλλά αρέσκονται, αισθάνονται ευχαρίστηση να προκαλούν δύσκολες καταστάσεις, εμπόδια, ό,τι εμποδίζει ή δυσχεραίνει, ματαιώνει τη δημιουργία!!! Πρόκειται για τα ανασταλτικά γρανάζια της προκοπής της ευδοκίμησης, της ανάπτυξης, της επιτυχίας. Είναι το κοπάδι των προβατόσχημων λύκων που κάνουν ζημιά, βλάβη, απώλεια, φθορές στην κοινωνία μεγαλύτερη από το πιο τραγικό τσουνάμι!
Ας σταθούμε για λίγο στο γνωστό όρο γρανάζι, που με διάπυρο τρόπο κοσμεί το τιτάνιο κύμα, το ρεύμα της άρνησης, της αντίθεσης, της αντίδρασης.
Ο όρος γρανάζι είναι γαλλικός [< γαλλ. engrenage].
Γρανάζι σημαίνει, οδοντωτός τροχός και ιδίως οι προεξοχές και οι εγκοπές του. Μεταφορικά ιδίως στον πληθυντικό γρανάζια εννοούμε τον περίπλοκο και κατά συνέπεια αργό και μη φιλικό τρόπο λειτουργίας ατόμου, υπηρεσίας, οργανισμού κ.λ.π. Γνωστή η ρήση: τα γρανάζια της γραφειοκρατίας. Τα γρανάζια παντός είδους θεωρούνται απρόσωπα και μηχανικά. Μείζον λάθος πίσω από τα όποιας μορφής γρανάζια κρύβεται ένας κακοήθης, ανήθικος, φαύλος «άνθρωπος», τα πιο έντονα εισαγωγικά. Συχνά ακούμε την απελπιστική, την απογοητευτική, την αποκαρδιωτική ρήση του πολύπαθου και πολυβασανισμένου λαού μας: «Μπήκε κι αυτός στα γρανάζια της διαφθοράς, ξέχασε θεσμούς, ιδέες, ιδανικά»!
Ένα εναργές παράδειγμα για να γίνουμε σαφείς. Μείζον, ανησυχητικό, επικίνδυνο πρόβλημα της χώρας μας είναι: η ερήμωση της ορεινής χώρας!!! Η ζωή είναι σχεδόν πάντα η ίδια στις σχέσεις των ανθρώπων. Η βυθομέτρηση, η εκτιμηση μιας κατάστασης, συνήθως κατόπιν σοβαρής μελέτης από όντως ειδήμονα, του ανθρώπου είναι το αίτημα. Θεωρώ, ότι μας προσφέρεται έτσι μια νέα θεάση των καταστάσεων και μια νέα αποτίμηση των σχέσεων. Ο ξωμάχος της ορεινής περιοχής των Τζουμέρκων στις ημέρες μας αγωνίζεται τίμια να ζήσει και δεινοπαθεί, υποφέρει, βασανίζεται από την έλλειψη οδικής σύνδεσης με την Εγνατία Οδό. Οι προφάσεις πολλές, ηχηρές, ανόητες. Μία απ’ τις πολλές, λες και απευθύνονται σε Μαμελούκους: Τα Τζουμέρκα δεν θα συνδεθούν με την Εγνατία, διότι, άκουσον άκουσον, θα συνδεθούν με την Ιονία οδό. Δηλαδή την οδό που δεν έγινε και ο Θεός ξέρει πότε θα γίνει, και όχι με την Εγνατία οδό που υπάρχει, δίνει ζωή και τη χαίρεται ο κόσμος, δικός μας και ξενόφερτος. Μια άλλη σαθρή δικαιολογία: Σε εποχή οικονομικής κρίσης, δεν υπάρχουν χρήματα! Το ΕΣΠΑ; Άκουσε κανείς τίποτε;
Όλα αυτά όταν, δόξα τω Θεώ, έχουμε έναν τεχνοκράτη, ακέραιο, τίμιο άνθρωπο Περιφερειάρχη τον Αλέξανδρο Καχριμάνη. Ο διαπρεπής Περιφερειάρχης κατέχει τα προβλήματα της περιοχής μας άριστα, όσο ελάχιστοι. Έχει δώσει λυσιτελείς, ωφέλιμες, χρήσιμες λύσεις σε πλείστα προβλήματα ως Νομάρχης έργων. Καλείται σήμερα, κοντά στα άλλα προβλήματα της περιοχής μας να λύσει το «γόρδιο δεσμό» του ήρωα ξωμάχου Τζουμερκιώτη, που είναι: η σύνδεση της περιοχής, των ανθρώπων με τις μέγιστες ανάγκες επιβίωσης των Τζουμέρκων με την Εγνατία, που υπάρχει, που έγινε, που είναι σε κυκλοφορία! Η άλλη λύση της σύνδεσης με την Ιονία οδό να γίνει, όταν θα γίνει!
Καταφύγαμε σε παράδειγμα ανάγκης, που απαιτεί λήψη σοβαρών, τίμιων, εθνικών αποφάσεων. Η θέση μας είναι καημός, πόνος, στενοχώρια του πολυφαμελίτη Τζουμερκιώτη, που θέλει να εργαστεί σκληρά και τα προϊόντα του τίμιου μόχθου του να φτάνουν στις αγορές με τρόπο που να εκφράζουν τον σύγχρονο άνθρωπο. Θέλει, ποθεί ο Τζουμερκιώτης, χωρίς περιπέτειες να έχει πρόσβαση πολιτισμένη με τον σύγχρονο κόσμο. Κοντολογίς θέλει να ζήσει σύγχρονα, με αξιοπρέπεια στη μοναδική σε ομορφιά φύση των Τζουμέρκων.

 proinoslogos gr