Μ. Φαραντούρη: «Οσο πιο εθνικός είσαι, τόσο πιο διεθνής γίνεσαι» ....

Ηταν το 2008 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, όταν η Μαρία Φαραντούρη και ο Χρήστος Θηβαίος συνεργάστηκαν για πρώτη φορά, ερμηνεύοντας τα τραγούδια «Του έρωτα και του θανάτου», σε μουσική Μ. Θεοδωράκη.

    Τέσσερα χρόνια μετά, οι δύο σπουδαίοι καλλιτέχνες ξαναβρίσκονται επί σκηνής για να αποκαλύψουν το κοινό στίγμα της μουσικής παρακαταθήκης τους. Για να ερμηνεύσουν όχι μόνο επιλεγμένες, κλασικές επιτυχίες τους αλλά και γνωστά και αγαπημένα τραγούδια που για πρώτη φορά «ντύνουν» με τη δική τους φωνή, όσο και άλλα, λιγότερο γνωστά, των οποίων το μεγαλείο επιχειρούν εν προκειμένω να αναδείξουν.

    Διαχρονικά κομμάτια των Θεοδωράκη, Χατζηδάκι, Μικρούτσικου, Βάιλ, Ντάλα σε ποίηση Τριπολίτη, Ελευθερίου, Ιωάννου, Μπρεχτ, Χικμέτ κ.ά. περιλαμβάνει το πρόγραμμα της συναυλίας που τιτλοφορείται «Στην κόψη του τραγουδιού» και θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 7 Απριλίου, στις 8.30 το βράδυ (Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης).

    «Οι συναντήσεις αυτές ή συμβαίνουν ή δεν συμβαίνουν. Είναι σαν την χημεία μιας ερωτικής σχέσης. Δεν μπορείς να βρεθείς με ανθρώπους που δεν μπορείς να συνεργαστείς, που δεν μπορούν να σε καταλάβουν, που δεν μιλάς την ίδια γλώσσα......

Όλα αυτά τα συνάντησα στον Χρήστο Θηβαίο.Τα τραγούδια κι η αλήθεια τους είναι ό,τι μας ενώνει. Οι αξίες ζωής που κρύβονται πίσω από στίχους καταλυτικούς και βαθιά φιλοσοφημένους, αξίες που δεν χάθηκαν στο χρόνο. Ανεξάρτητα από την ηλικία τους, από την ευρεία ή όχι αναγνωρισιμότητά τους, αυτά τα τραγούδια προσπαθούμε να εντάσσουμε και οι δύο στο ρεπερτόριό μας» δηλώνει η Μαρία Φαραντούρη μιλώντας στο ΑΜΠΕ, αναφερόμενη στη συναυλία αλλά και τη μουσική συγγένειά της με τον σύγχρονο τραγουδοποιό «σε επίπεδο έκφρασης, αισθητικής και περιεχομένου».

    «Οι καλλιτέχνες πρέπει να πυροδοτούν ο ένας τον άλλον, μόνο έτσι μπορείς να συγκροτείς ιδέες, και να μην μένεις στάσιμος. 'Οταν έχεις βαθιά πίστη σε αυτό που κάνεις και στο τραγούδι που υπηρετείς, αμέσως δημιουργούνται γέφυρες μεταξύ των καλλιτεχνών» συνεχίζει.

    Στο πρόγραμμα της συναυλίας, πρωταγωνιστική θέση έχει το συνθετικό έργο του Θάνου Μικρούτσικου. Από την εποχή των «Πολιτικών Τραγουδιών» (1975), την «Μουσική πράξη στον Μπρεχτ» (1978) και τον«Σταυρό του Νότου» (1979) σε ποίηση Νίκου Καββαδία έως τον πιο πρόσφατο «'Αμλετ της Σελήνης» (2002).

    «Στη μουσική αυτή συνάντηση πρωταγωνιστεί το καλο και ποιοτικό τραγούδι. Στη δημιουργία του ποιοτικού τραγουδιού έχει συμβάλλει τα μέγιστα ο Θάνος Μικρούτσικος, ο οποίος έχει δημιουργήσει μια ιδιαίτερη δική του σχολή ερμηνευτών ( Δημητριάδης, Θηβαίος, Κούτρας, Μεράντζας, Αντωνοπούλου, Λινάρδου) και το έργο του είναι διαχρονικό. Αν και  δεν ανήκει στην γενιά ούτε του Χατζηδάκι ουτε του Θεοδωράκη, έχει πολλά κοινά στοιχεία μαζί τους. Τα τραγούδια του Θάνου δεν είναι τυποποιημένα και απαιτούν μεγάλες δυνατότητες από έναν τραγουδιστή. Δεν αρκεί μόνο να έχει καλή φωνή αλλά πρέπει και να ερμηνεύει», λέει η Μαρία Φαραντούρη και συμπληρώνει:

    «Τον παρακολουθούσα για χρόνια παρότι δεν ήμουν εντελώς κοντά του. Από την πρώτη στιγμή που έβγαλε τα «Πολιτικά τραγούδια» (1975) έκανε αίσθηση στον χώρο, τάραξε τα νερά εκείνης της εποχής, είπαμε κάτι καινούριο γεννιέται τότε. Και νομίζω πως όλοι όσοι έχουν ένα σεβαστό και διαχρονικό έργο ξεκινάνε με μία τομή. Από κεινη τη στιγμή διέψευσε το όνομά του. Ηταν ο Μεγάλος Μικρούτσικος».

    Γιατί όμως στην κόψη του τραγουδιού; Θεωρεί ότι το ελληνικό τραγούδι αλλά και ολόκληρη η κοινωνία βρίσκομαστε όντως στην κόψη;

    «Στη συναυλία θα ακουστούν τραγούδια αιχμηρά και από την πολιτική και την κοινωνική τους διάσταση, που μπορεί και σήμερα να είναι μπροστάρικα. Κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για το σήμερα. Μόνο οι νέοι δημιουργοί και οι νέοι εκφραστές μπορούν. Πιστεύω ότι τα νέα παιδιά βιώνοντας την επανασταση της αμεσότητας, μέσα από το διαδίκτυο προσπαθούν να δώσουν το δικό τους στίγμα, μ' ένα τραγούδι, έναν στίχο, ένα ποίημα, μια ωραία ιδέα. Τώρα αυτό αν θα γεννήσει κάτι μεγάλο, που θα σημαδέψει την εποχή και θα της δώσει το στίγμα της καλλιτεχνικά, περιμενουμε να το δούμε. Μέχρι στιγμής εκφράζονται οι προηγούμενης γενιάς συνθέτες. Νομίζω ότι είμαστε πολύ κοντά στο να βγει το καινούριο. Θα βγει μέσα από τον δρόμο...»

    «Ολα γύρω μας είναι νοθευμένα εκτός από το τραγούδια μας που παραμένουν άφθαρτα και αμόλυντα. Και είναι τα μόνα που δεν έχουν πτωχεύσει. Αυτά είναι τα διαμάντια μας, ο πνευματικός και ψυχικός μας πλούτος. Γιατί η έμπνευση όλων αυτών των δημιουργών δεν ήταν εφήμερη και επίκαιρη γι αυτό και πάντοτε θα τους συναντάμε μπροστά μας», συνεχίζει.

    Στη συναυλία θα ακουστούν και οι σατιρικοί μπρεχτικοί στίχοι της μπαλάντας «Mack the knife» σε μουσική Κουρτ Βάιλ από την «Όπερα της πεντάρας» και του «Alabama song» από την εμβληματική «'Ανοδο και την πτώση της πόλης Μαχαγκόνυ.

    «Το μήνυμα του Μπρεχτ ήταν πάντα διαχρονικό και επίκαιρο, ακόμα και σε εποχές ευμάρειας και ευδαιμονίας, πολύ περισσότερο βέβαια σήμερα με την κρίση που βιώνουμε για την οποία ευθύνονται κυρίως οι πολιτικοί. Ειναι κάτι πρωτόγνωρο, και τα έχουμε όλοι χαμένα. Το αξιακό μας σύστημα είναι υπό κατάρρευση. Οι νέοι αυτή τη στιγμή βλέπουν τον εφιάλτη μπροστά τους. Το πρόβλημα είναι πως θα δημιουργηθούν οι συνθήκες και οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν για να βοηθηθούν. Το σίγουρο είναι ότι το καινούριο που θα γεννηθεί από όλη αυτή την κατάσταση πρέπει να είναι δημιουργημένο σε γερά θεμέλια», επισημαίνει.

    Η σύνδεση του ονόματός της με αυτό του Μίκη Θεοδωράκη λειτούργησε ποτέ ως «δέσμευση» για την ίδια ;

    «Δέσμευση με την καλή έννοια, γιατί αυτή ήταν που μου έδωσε και την ώθηση να ανακαλύψω και να ερμηνεύσω και άλλα πράγματα, ξένους και Ελληνες συνθέτες. 'Ολα ξεκινάνε από τη βάση. Η δική μου βάση μαζί και οικοδόμημα είναι η μουσική σύνδεση με τον Μίκη Θεοδωράκη» λέει η μεγάλη ερμηνεύτρια και φορέας της ελληνικής κουλτούρας στο εξωτερικό. «Πάντα θυμάμαι αυτό που έλεγε ο Θεοδωράκης όσο πιο εθνικός είσαι τόσο πιο διεθνής γίνεσαι» συμπληρώνει.

    Παρά την σαραντάχρονη πορεία της η Μαρία Φαραντούρη αντιμετωπίζει κάθε νέα δουλειά και συνεργασία σαν μια καινούρια αρχή. «Δεν αισθάνομαι ότι έχω κουραστεί, είναι βαθιά ανάγκη μου να ερμηνεύω και να κάνω καινούρια πράγματα. Υπάρχουν στιγμές που αποστασιοποιούμαι για λίγο για να ανασυνταχθώ, να σκεφτώ, να προβληματιστώ, να μελετήσω, γιατί αυτό μου δίνει το έναυσμα να συνεχίσω».
express gr