Γράφει ο Θανάσης Λυρτσογιάννης (ΕΤΗΝΟΣ)
-
Να είμαστε προσεκτικοί να μην πετάξουμε το παιδί μαζί με τα απόνερα.
Η επισήμανση μπορεί να παραπέμπει στις θυμόσοφες ατάκες του Χαρίλαου
Φλωράκη, όμως αφορά το Μνημόνιο. Ο συσχετισμός μπορεί να φαντάζει
ανίερος σε κάποιους, αλλά εκφράζει την πραγματικότητα. Και εξηγούμαστε.
Το Μνημόνιο σε γενικές γραμμές μπορεί να χωριστεί σε δύο τμήματα. Το
πρώτο απαρτίζεται από τις μεταρρυθμίσεις του ελληνικού Δημοσίου και το
δεύτερο από την οικονομική πολιτική. Το ένα είναι το παιδί και το άλλο
τα απόνερα.
Ολοι σχεδόν οι Ελληνες παραδέχονται πως το
διεφθαρμένο, γραφειοκρατικό και αναποτελεσματικό Δημόσιο πρέπει να
μεταρρυθμιστεί σε βάθος. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου της χώρας. Ομως,
παρά τον επείγοντα χαρακτήρα των μεταρρυθμίσεων, οι κυβερνήσεις
κωλυσιεργούσαν (βλέπετε ενδιαφέρονταν περισσότερο για την εκλογική
πελατεία παρά για τη χώρα), ενώ ούτε η τρόικα ήταν τόσο άτεγκτη και
πιεστική στην προώθηση των μεταρρυθμίσεων.
Ηταν, όμως, σκληρή και
αμετακίνητη στη λιτότητα, στην πολύ σκληρή λιτότητα και στις περικοπές
μισθών και συντάξεων, με αποτέλεσμα να οδηγήσει δεκάδες χιλιάδες Ελληνες
στην εξαθλίωση, ενώ εκατομμύρια υπέστησαν μείωση μισθών.
Την
ανόητη αυτή πολιτική, ειδικά σε περιόδους βαθιάς ύφεσης, έχουμε
επανειλημμένα καυτηριάσει. Χθες δέχτηκε ομοβροντία από διεθνή μέσα
ενημέρωσης και τον νομπελίστα οικονομολόγο Τζόζεφ Στίγκλιτς. Μάλιστα, η
βρετανική εφημερίδα «The Independent» κάλεσε τους υπευθύνους να ζητήσουν
συγνώμη για την ανόητη πολιτική που έχουν επιβάλει στη χώρα μας.
Πυκνώνουν οι φωνές που ζητούν να σταματήσει η λιτότητα. Οχι για λόγους
συμπάθειας, αλλά γιατί είναι αναποτελεσματική και επικίνδυνη. Ομως, η
τρόικα κωφεύει κι αυτό είναι εγκληματικό.
--------------
ΣΧΕΤΙΚΑ:
No comments:
Post a Comment
Only News