Καταστροφικές «επαναλήψεις» ...

Γράφει ο Παναγιώτης Παναγιώτου (ΕΤΗΝΟΣ)

-

Παρότι οι μεγάλες κουβέντες «περί ευθύνης», «σοβαρότητας», «σωτηρίας της χώρας» κ.λπ. περισσεύουν, η κομματική αντιπαράθεση μεταξύ των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων που άρχισε σε καμία από αυτές τις επιταγές δεν συμμορφώνεται. Λόγου χάρη, ο κ. Σαμαράς δήλωσε «πολύ εύκολα» στο Αιγάλεω, προχθές, «δεν συγκυβερνώ με το ΠΑΣΟΚ, θέλω αυτοδυναμία» και επετέθη προσωπικά στον κ. Βενιζέλο. Το πιστεύει; Μπορεί να κυβερνήσει διαφορετικά; 

Από την άλλη και ο κ. Βενιζέλος δεν φείδεται προσωπικών επιθέσεων κατά του κ. Σαμαρά. Ομως μια «τεχνητή πόλωση» μπορεί να είναι ένα πλαίσιο «ενίσχυσης του δικομματισμού» στις παρούσες συνθήκες; Και εν πάση περιπτώσει ανταποκρίνεται στις ανάγκες της χώρας;...

Ενώ, παράλληλα, συμφωνούν για την «προνομιακή χρηματοδότηση των κομμάτων» και «κλείνουν» μ' έναν απαράδεκτο οικονομικό συμβιβασμό το σκάνδαλο της Siemens. Μετά, τους φαίνονται... ανησυχητικές ή ανεξήγητες οι δημοσκοπήσεις, όταν την ίδια στιγμή δεν μπορούν να βρουν «ισοδύναμα» για να μη μειωθούν οι επικουρικές και να μη μειωθεί το ήδη πενιχρό επίδομα ανεργίας! Από την άλλη μεριά, εκτός τόπου καιχρόνου η ΠΝΟ απειλεί με 48ωρη «τυφλή» απεργία μεγαλοβδομαδιάτικα... Ακόμα κι αν ανασταλεί την τελευταία στιγμή, η ζημιά ήδη έχει γίνει. Αλλο πράγμα ο αγώνας για να λυθούν προβλήματα ενός κλάδου, εφόσον είναι λογικά, δίκαια και αντιστοιχούν με το γενικό συμφέρον, και άλλο μια «κοινωνική ομάδα» με ανεύθυνο τρόπο να «υπονομεύει» τη ζωή των άλλων, χωρίς να προσμετρά τις συνέπειες των πράξεών της.

Σε όλα αυτά πρέπει να προσθέσουμε και τα φαινόμενα βίας, είτε «χαμηλής» (γιαουρτώματα) είτε «υψηλής» έντασης (άγριοι ξυλοδαρμοί κ.λπ.), απ' όπου κι αν προέρχονται. Χαρακτηριστικά παραδείγματα, από τη μία πλευρά ο ξυλοδαρμός του προέδρου των φωτορεπόρτερ, που δέχθηκε απαράδεκτη επίθεση από άνδρες των ΜΑΤ την ώρα που κάλυπτε τις εκδηλώσεις μνήμης για τον 77χρονο Δημήτρη Χριστούλα, και από την άλλη πλευρά ο άγριος ξυλοδαρμός του ειδικού φρουρού από επίθεση «αγνώστων» στο Σύνταγμα. Η βία όχι μόνο δεν συνιστά λύση, αλλά ωθεί τα πράγματα υπέρ των πλέον επικίνδυνων συντηρητικών εκδοχών για τις εξελίξεις στη χώρα. Είναι καταδικαστέα και από άποψη αρχής, αλλά και από πολιτική άποψη.

Ολα αυτά μαζί, «τεχνητή πόλωση» μεταξύ των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων, μακριά από την ουσία των ζητουμένων της κρίσης, «τυφλές» αντικοινωνικές απεργίες και έξαρση των φαινομένων της βίας, δεν είναι το καλύτερο σκηνικό εν όψει των κρίσιμων εκλογών...

ΕΤΗΝΟΣ