PSI: Ρέκβιεμ για την Ελλάδα! ....

Της Μαρίας Νεγρεπόντη -Δελιβάνη, πρώην πρυτάνεως και καθηγήτριας στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, προέδρου του Ιδρύματος Δελιβάνη. ΠΗΓΗ.(ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ -ΕΝΕΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ)

Πώς θα αναβιώσει η ελπίδα.

Υπάρχει ένα προβληματικό εύρημα στις δημοσκοπήσεις, που επαναλαμβάνεται και που καταλήγει σε ασύμβατο συνδυασμό προτιμήσεων του ελληνικού λαού. Αναφέρομαι στο περίπου 80% των Ελλήνων, που αντιτίθενται στα Μνημόνια, κάτι απολύτως κατανοητό, αλλά που ταυτόχρονα, και με το ίδιο υψηλό ποσοστό, αντιτίθενται σε πιθανή επάνοδο στο εθνικό μας νόμισμα και συνεπώς εκφράζουν την επιθυμία παραμονής στην ευρωζώνη.

Δυστυχώς, όμως, δεν γίνεται να υπηρετεί κανείς και τον Θεό και τον Μαμμωνά. Δυστυχώς, πρέπει να είναι σαφές ότι είμαστε ανεκτοί στην ευρωζώνη μόνο με την προϋπόθεση ότι υποτασσόμαστε στα εγκληματικού περιεχομένου Μνημόνια, και μόνο ως δουλοπάροικοι, που εκχωρούν αδιαμαρτύρητα το βιός τους στους δυνάστες τους.

Η Ε.Ε. - ευρωζώνη είναι πολύ πιθανόν να καταρρεύσει στο προσεχές μέλλον, αλλά στο μεταξύ προσχωρεί ολοένα και πιο βαθιά σε σχήματα διακυβέρνησης, με έντονα φασιστικό άρωμα.

Οι εναλλακτικές λύσεις

Αν, πράγματι, οι εταίροι μας ήθελαν να μας σώσουν, είχαν στη διάθεσή τους πολλές εναλλακτικές λύσεις.

1. Η πρώτη απ’ αυτές θα μπορούσε να είναι η χορήγηση αυτού του δανείου των 130 δισεκατομμυρίων ευρώ στην Ελλάδα για να το χρησιμοποιήσει αποκλειστικά και μόνο για ανάπτυξη, απορρόφηση της ανεργίας της και εκσυγχρονισμό της οικονομίας της. Παράλληλα, θα έπρεπε να μας αναγνωριστεί διαγραφή του χρέους, τουλάχιστον κατά το ήμισυ, περίοδος χάριτος 15 ετών, για την έναρξη αποπληρωμής του υπολοίπου, επιτόκιο που να μην υπερβαίνει το αντίστοιχο με το οποίο δανείζονται οι τράπεζες, δηλαδή 1%.

Κάποιος διακριτικός έλεγχος του τρόπου χρησιμοποίησης αυτού του δανείου θα ήταν αναπόφευκτος, αλλά θα όφειλε να διενεργείται με απόλυτο σεβασμό στα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Αντιθέτως, δάνειο που δίνεται με τους όρους αυτού του τελευταίου, και που αποκλείει 1000% την ανάπτυξη, δεν αποτελεί βοήθεια, αλλά απλώς διαιωνίζει τον ελληνικό επιθανάτιο ρόγχο.

2. Μια δεύτερη εκδοχή βοήθειας, για να σωθεί η Ελλάδα, θα ήταν η διαγραφή του τμήματος εκείνου του χρέους, που είναι εμφανώς απεχθές και επαχθές, ο χωρισμός του πραγματικού χρέους από τα όντως ληστρικά επιτόκια, που είχαν εκτιμηθεί μέχρι πριν από λίγο σε 212 δισεκατομμύρια ευρώ, καθώς και συμψηφισμός του με τις γερμανικές επανορθώσεις, που ουδέποτε καταβλήθηκαν. Σ’ αυτή την περίπτωση, θα μας χρωστούσαν και δεν θα χρωστούσαμε.

3. Μια τρίτη εναλλακτική εκδοχή πραγματικής βοήθειας προς την Ελλάδα θα μπορούσε να είναι ο προσωρινός απεγκλωβισμός μας από την ευρωζώνη και τις υποχρεώσεις μας εκεί, η εντατικοποίηση της αναπτυξιακής μας διαδικασίας, ας πούμε επί τρία χρόνια, και η επάνοδός στη συνέχεια, με έναρξη αποπληρωμής τοκοχρεολυσίων και τόκων, με το προϊόν της ανάπτυξης, και όχι μέσω αφαίμαξης μισθών και συντάξεων.

Το ενδεχόμενο της δραχμής

Ωστόσο, δεν υπάρχει ίχνος ενθαρρυντικό στους κόλπους της Ε.Ε. - ευρωζώνης που να ενισχύει την πιθανότητα προσφυγής σε λύσεις όπως οι παραπάνω. Γι’ αυτό, χωρίς φόβο και πάθος, οφείλουμε πια να εξετάσουμε πολύ προσεκτικά τους όρους, καθώς και τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα μιας οικειοθελούς επιστροφής μας στη δραχμή.

Εξυπακούεται ότι θα έχει προηγηθεί στάση εξωτερικών πληρωμών, θα έχει καταγγελθεί το σύνολο των εγκληματικών Μνημονίων και του συρφετού που τα συμπληρώνει, θα έχει προβλεφθεί ο πανικός στις τράπεζές μας, θα έχει μελετηθεί η ενδεδειγμένη αρχική ισοτιμία δραχμής / ευρώ, θα έχουν εξασφαλιστεί δάνεια από εξω-ευρωπαϊκές πηγές, θα έχει καταρτιστεί σχέδιο ταχύρρυθμης ανάπτυξης με αιχμή την αναδιανομή εισοδήματος κ.λπ., κ.λπ.

Μια τέτοια εξαγγελία θα μπορούσε να λειτουργήσει συγχρόνως και ως απλή απειλή προς την Ε.Ε. - ευρωζώνη, προκειμένου να εξασφαλιστούν ευνοϊκότεροι όροι, αν τελικά παραμείνουμε στην ευρωζώνη. Ωστόσο, όσο περνά ο καιρός και οι εταίροι μας οχυρώνονται απέναντι σε μια τέτοιας μορφής απειλή, από την πλευρά μας, τόσο περιορίζονται οι δυνατότητές μας προς αυτή την κατεύθυνση.

Η... κόλαση

Αξιολογώντας τα συν και πλην της επιστροφής στο εθνικό μας νόμισμα δεν πρέπει να παραβλεφθεί και η, όχι ευκαταφρόνητη, πιθανότητα της κεκαλυμμένης προσπάθειας της Ε.Ε. να πείσει την Ελλάδα να αποχωρήσει, οικειοθελώς, αφού δεν προβλέπεται διάταξη αποβολής κράτους - μέλους. Με βάση, ακριβώς, αυτή την υπόθεση θα μπορούσε, ενδεχομένως, να ερμηνευθεί η όντως απαράδεκτη συμπεριφορά των εταίρων μας, που αδίστακτα μας φορτώνουν με μέτρα, όλο και πιο επαχθή, όλο και πιο απάνθρωπα, αλλά όλο και πιο αναποτελεσματικά, που βυθίζουν την ελληνική οικονομία σε απύθμενο βάθος ύφεσης. Για να μας διώξουν!

Αθόρυβα η λύση της δραχμής κερδίζει καθημερινά έδαφος, παρότι εντείνεται, συγχρόνως, το κλίμα εκφοβισμού για την κόλαση, που δήθεν μας αναμένει έξω από την ευρωζώνη. Παραδόξως, ωστόσο, ουδείς προσπαθεί να συγκρίνει την υποτιθέμενη αυτή κόλαση που θα συνοδεύσει την επάνοδο στη δραχμή με την κόλαση που είναι, ήδη, μαζί μας εδώ και δυόμισι χρόνια, παρότι βρισκόμαστε πάντοτε στην ευρωζώνη.

Για το προσεχές μέλλον, και εφόσον δεν αλλάξουμε προδιαγραφές, προβλέπω:

♦ πτώση του ΑΕΠ, που θα ξεπεράσει το 30%,

♦ ανεργία που θα φθάσει στο 28% του ενεργού πληθυσμού,

♦ μισθούς και συντάξεις που θα σταθεροποιηθούν γύρω στα 300 ευρώ,

♦ λουκέτα που θα μπουν στο 50% των καταστημάτων,

♦ φτώχεια που θα αγκαλιάσει το μισό του ελληνικού πληθυσμού,

♦ επιτάχυνση του ρυθμού πτώσης των δημοσίων εσόδων και του ΦΠΑ

♦ πλήρης διάλυση της δημόσιας υγείας και παιδείας,

♦ αφανισμός της δημόσιας διοίκησης,

♦ απώλεια του 60% των νέων μας, που θα εγκαταλείψουν την Ελλάδα,

♦ αδυναμία εξόδου από τις οικίες μας εξαιτίας της ξέφρενης εγκληματικότητας,

♦ ξεπούλημα ολόκληρης της Ελλάδας στους δυνάστες μας.

Με τις συνθήκες αυτές, εκλαμβάνω ως ευτράπελο την εκτίμηση περί δήθεν ανάπτυξης της οικονομίας μας με ρυθμό 2,50% το 2014.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν, ασφαλώς, πολλά και σοβαρά πλεονεκτήματα για μια οικονομία που διαθέτει εθνικά κυρίαρχο νόμισμα. Παράλληλα, βέβαια, είναι γεγονός ότι ελλοχεύουν πολλοί κίνδυνοι, εν πολλοίς απροσδιόριστοι, εφόσον οι συνθήκες που θα επικρατούν σε μια πιθανή επάνοδο της Ελλάδας στο εθνικό της νόμισμα είναι terra incognita .

Προβλέπω, όμως, ότι η συνέχιση αυτής της δραματικής και αδιέξοδης κατάστασης θα αυξάνει, σε καθημερινή βάση, το ποσοστό των Ελλήνων που θα επιθυμούν την επάνοδο στη δραχμή. Αυτή, όσο εντείνεται η απόγνωση στην Ελλάδα, θα εμφανίζεται ολοένα και περισσότερο ως η μοναδική λύση για τη διέξοδο από την κρίση. Η ελαχιστοποίηση των κινδύνων αυτής της μετάβασης απαιτεί προσεκτικό σχεδιασμό, αλλά και την ανάδειξη ενός φωτισμένου ηγέτη, που να μπορεί να τον υλοποιήσει με επιτυχία.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ -ΕΝΕΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

-------------