Του ΛΕΥΤΕΡΗ ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗ (proinoslogos)
Η κουλτούρα διέπει τον κάθε πολιτισμό και «περνά» και μέσα στα μουσεία, από την δημιουργία ενός μουσειακού κτιρίου μέχρι την οργάνωση της έκθεσης, μέσα από κάθε αρχιτέκτονα, μουσειολόγο, αρχαιολόγο, οι οποίοι παραθέτουν ένα κομμάτι από τη δική τους κουλτούρα. Επιστημοσύνη υπάρχει σε όλους τους κλάδους που ασχολούνται με τον πολιτισμό, έτσι και αλλιώς. Η επιστήμη της αρχαιολογίας, της συντήρησης, οποιαδήποτε άλλη σχέση με την ιστορική τεκμηρίωση και ούτω καθεξής. Και τέλος, στην εποχή της εικόνας στην οποία ζούμε, ένα σύγχρονο μουσείο κάνει εκτεταμένη χρήση της τεχνολογίας, τόσο στο προσκήνιο, όσο και στο παρασκήνιο. Αρκετά όμως με τα μαθήματα μουσειολογίας...
Κουλτούρα – Επιστήμη - Τεχνολογία λοιπόν. Όλα αυτά, είναι πολύ απλά, οι τρεις άξονες γύρω από τους οποίους πρέπει να περιστραφεί η κοινωνία μας προκειμένου να αποκτήσει την ταυτότητα ενός σύγχρονου ευρωπαικού κράτους και ταυτόχρονα να έχει προοπτικές ώστε όταν θα βγει ο τόπος από την κρίση -γιατί αργά ή γρήγορα θα βγει- να φροντίσει να στηρίζεται σε στέρεες βάσεις. Η πατρίδα μας έχει την ευτυχή συγκυρία να έχει υψηλό και ποιοτικό απόθεμα και στους τρεις αυτούς τομείς. Εκατοντάδες επιστήμονες μεταναστεύουν, γιατί βλέπουν πως το κράτος δεν μπορεί (και δεν θέλει;) να τους αξιοποιήσει.
Η κοινωνία μας, πρέπει να βγει πιο δυνατή από την κρίση αυτή και συνάμα πιο σοφή. Λάθη και αρρυθμίες, παραβλέψεις και ερασιτεχνισμοί πρέπει να αποτελέσουν παρελθόν και να δώσουν την θέση τους στον εξορθολογισμό, την ανάπτυξη της επιστήμης και την ευρεία διάδοση της τεχνολογίας. Τα μουσεία, είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας μας. Όπως σε ένα μοντέρνο μουσείο, δημόσιο ή ιδιωτικό, η τεχνολογία στηρίζει τόσο τους επισκέπτες στο να κατανοήσουν τα εκθέματα καλύτερα αλλά ακόμα και να διασκεδάσουν, όσο και τους συντελεστές μιας μουσειακής έκθεσης να βελτιστοποιήσουν τις γνώσεις και τις ικανότητές τους για ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Έτσι πρέπει και στο δημόσιο -κυρίως- να εκσυγχρονιστούν μέσα, διαδικασίες, νοοτροπίες. Αναφέρομαι στο δημόσιο, γιατί εκεί περιλαμβάνεται και η παιδεία, όπου ο άνθρωπος «χτίζει» την προσωπικότητά του και τον εσαεί τρόπο σκέψης του, αλλά ταυτόχρονα παρουσιάζει και τα μεγαλύτερα κενά (σε σχέση με τα ιδιωτικά σχολεία, για παράδειγμα).
Η επιστήμη πρέπει να γίνει πάλι αναπόσπαστο κομμάτι της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Νέοι, με γνώσεις και όρεξη θα απορροφηθούν από τις κρατικές και ιδιωτικές εταιρείες και θα συμβάλλουν στην ανοικοδόμηση της κοινωνίας μας. Ενδεικτικά άναφέρω πως με βάση έρευνα του 2008, στην ηλικία των 18 ετών οι Έλληνες μαθητές είναι οι πλέον άριστοι παγκοσμίως (!). Από εκεί και πέρα, λόγω της (υπο)λειτουργίας των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, η θέση μας πέφτει.
Τέλος, η κουλτούρα, όχι αυτή που θέλουν να μας επιβάλλουν και να δεχτούμε, αλλά αυτή που ρέει στο ελληνικό αίμα αιώνες τώρα, μπορεί να ενισχύσει την προσπάθεια της χώρας μας. Κουλτούρα που θα διοχετεύεται με γνώσεις και γούστο από το σχολείο ακόμα, μέσα από τη δημόσια παιδεία, τα μουσεία, τις δημιουργίες που κοσμούν τις πόλεις μας. Κουλτούρα βέβαια, δεν είναι μόνο η Τέχνη. Κουλτούρα είναι ο τρόπος που σκέφτεται, αντιδρά και δημιουργεί κανείς. Κουλτούρα είναι ο σεβασμός στις αξίες. Είναι δύσκολο να αποκτήσει κάποιο παιδί κουλτούρα ή κάποιος ενήλικας στην καθημερινότητά του να την ακολουθήσει, γι’αυτό και προσωπικά την θεωρώ το πιο δύσκολο συστατικό της «συνταγής».
Χωρίς φόβο, αλλά με την λογική εκείνου που τα έχει χάσει όλα και δεν του μένει τίποτα άλλο, ας προσπαθήσουμε μόνοι μας να «επανιδρύσουμε» το κράτος με λογική και με όποια όπλα έχουμε. Η Ελλάδα πρέπει να υπογράψει ένα ακόμα μνημόνιο.
Ένα μνημόνιο με τον κακό εαυτό της, όπου η δανειακή υποχρέωση έναντι του παρελθόντος επιτάσσει ένα οργανωμένο κράτος που σέβεται τους πολίτες και αντίστροφα, με άξονες την κουλτούρα, τους επιστήμονες και την τεχνολογία που θα μας οδηγήσει σε ένα καλύτερο μέλλον.
Ο Τσαϊκοφσκι έλεγε πως η έμπνευση είναι ένας καλεσμένος που δεν
ξέρεις πότε και πώς θα έρθει και η οποία έρχεται πάντα ακάλεστη. Έτσι
και στην δική μου περίπτωση, η έμπνευση για το παρόν άρθρο, προήλθε από
μία τηλεοπτική πολιτική συζήτηση, κατά τη διάρκεια της οποίας ένας
συνομιλητής έλεγε σε έντονο ύφος σε έτερο συνομιλητή «κ. τάδε, δεν
θέλουμε να ακούσουμε τα ίδια και τα ίδια...θέλουμε να ακούσουμε λύσεις».
Η έμπνευση λοιπόν είχε έρθει και είχε φέρει και ένα υπέροχο δώρο, ένα
βιβλίο!
«Από την κοσμογονία στην γλωσσογονία», ήταν ο τίτλος.
Στο
βιβλίο αυτό, δύο λαμπροί Έλληνες επιστήμονες οι κ.κ. Νανόπουλος και
Μπαμπινιώτης, οι οποίοι υπηρετούν διαμετρικά αντίθετες επιστήμες,
αναλύουν από την δική τους σκοπιά τα πράγματα, καταλήγοντας, εν τέλει,
στο συμπέρασμα, πως η γλώσσα και η φύση έχουν πολλά κοινά. Ένα κεφάλαιο
του παρόντος βιβλίου τιτλοφορείται «Κουλτούρα – Επιστήμη - Τεχνολογία».
Ως μελλοντικός μουσειολόγος, αυτόματα σκέφτομαι τί εφαρμογή θα μπορούσαν
να έχουν αυτές (κουλτούρα, επιστήμη, τεχνολογία) σε έναν μουσειακό
χώρο. «Από την κοσμογονία στην γλωσσογονία», ήταν ο τίτλος.
Η κουλτούρα διέπει τον κάθε πολιτισμό και «περνά» και μέσα στα μουσεία, από την δημιουργία ενός μουσειακού κτιρίου μέχρι την οργάνωση της έκθεσης, μέσα από κάθε αρχιτέκτονα, μουσειολόγο, αρχαιολόγο, οι οποίοι παραθέτουν ένα κομμάτι από τη δική τους κουλτούρα. Επιστημοσύνη υπάρχει σε όλους τους κλάδους που ασχολούνται με τον πολιτισμό, έτσι και αλλιώς. Η επιστήμη της αρχαιολογίας, της συντήρησης, οποιαδήποτε άλλη σχέση με την ιστορική τεκμηρίωση και ούτω καθεξής. Και τέλος, στην εποχή της εικόνας στην οποία ζούμε, ένα σύγχρονο μουσείο κάνει εκτεταμένη χρήση της τεχνολογίας, τόσο στο προσκήνιο, όσο και στο παρασκήνιο. Αρκετά όμως με τα μαθήματα μουσειολογίας...
Κουλτούρα – Επιστήμη - Τεχνολογία λοιπόν. Όλα αυτά, είναι πολύ απλά, οι τρεις άξονες γύρω από τους οποίους πρέπει να περιστραφεί η κοινωνία μας προκειμένου να αποκτήσει την ταυτότητα ενός σύγχρονου ευρωπαικού κράτους και ταυτόχρονα να έχει προοπτικές ώστε όταν θα βγει ο τόπος από την κρίση -γιατί αργά ή γρήγορα θα βγει- να φροντίσει να στηρίζεται σε στέρεες βάσεις. Η πατρίδα μας έχει την ευτυχή συγκυρία να έχει υψηλό και ποιοτικό απόθεμα και στους τρεις αυτούς τομείς. Εκατοντάδες επιστήμονες μεταναστεύουν, γιατί βλέπουν πως το κράτος δεν μπορεί (και δεν θέλει;) να τους αξιοποιήσει.
Η κοινωνία μας, πρέπει να βγει πιο δυνατή από την κρίση αυτή και συνάμα πιο σοφή. Λάθη και αρρυθμίες, παραβλέψεις και ερασιτεχνισμοί πρέπει να αποτελέσουν παρελθόν και να δώσουν την θέση τους στον εξορθολογισμό, την ανάπτυξη της επιστήμης και την ευρεία διάδοση της τεχνολογίας. Τα μουσεία, είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας μας. Όπως σε ένα μοντέρνο μουσείο, δημόσιο ή ιδιωτικό, η τεχνολογία στηρίζει τόσο τους επισκέπτες στο να κατανοήσουν τα εκθέματα καλύτερα αλλά ακόμα και να διασκεδάσουν, όσο και τους συντελεστές μιας μουσειακής έκθεσης να βελτιστοποιήσουν τις γνώσεις και τις ικανότητές τους για ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Έτσι πρέπει και στο δημόσιο -κυρίως- να εκσυγχρονιστούν μέσα, διαδικασίες, νοοτροπίες. Αναφέρομαι στο δημόσιο, γιατί εκεί περιλαμβάνεται και η παιδεία, όπου ο άνθρωπος «χτίζει» την προσωπικότητά του και τον εσαεί τρόπο σκέψης του, αλλά ταυτόχρονα παρουσιάζει και τα μεγαλύτερα κενά (σε σχέση με τα ιδιωτικά σχολεία, για παράδειγμα).
Η επιστήμη πρέπει να γίνει πάλι αναπόσπαστο κομμάτι της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Νέοι, με γνώσεις και όρεξη θα απορροφηθούν από τις κρατικές και ιδιωτικές εταιρείες και θα συμβάλλουν στην ανοικοδόμηση της κοινωνίας μας. Ενδεικτικά άναφέρω πως με βάση έρευνα του 2008, στην ηλικία των 18 ετών οι Έλληνες μαθητές είναι οι πλέον άριστοι παγκοσμίως (!). Από εκεί και πέρα, λόγω της (υπο)λειτουργίας των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, η θέση μας πέφτει.
Τέλος, η κουλτούρα, όχι αυτή που θέλουν να μας επιβάλλουν και να δεχτούμε, αλλά αυτή που ρέει στο ελληνικό αίμα αιώνες τώρα, μπορεί να ενισχύσει την προσπάθεια της χώρας μας. Κουλτούρα που θα διοχετεύεται με γνώσεις και γούστο από το σχολείο ακόμα, μέσα από τη δημόσια παιδεία, τα μουσεία, τις δημιουργίες που κοσμούν τις πόλεις μας. Κουλτούρα βέβαια, δεν είναι μόνο η Τέχνη. Κουλτούρα είναι ο τρόπος που σκέφτεται, αντιδρά και δημιουργεί κανείς. Κουλτούρα είναι ο σεβασμός στις αξίες. Είναι δύσκολο να αποκτήσει κάποιο παιδί κουλτούρα ή κάποιος ενήλικας στην καθημερινότητά του να την ακολουθήσει, γι’αυτό και προσωπικά την θεωρώ το πιο δύσκολο συστατικό της «συνταγής».
Χωρίς φόβο, αλλά με την λογική εκείνου που τα έχει χάσει όλα και δεν του μένει τίποτα άλλο, ας προσπαθήσουμε μόνοι μας να «επανιδρύσουμε» το κράτος με λογική και με όποια όπλα έχουμε. Η Ελλάδα πρέπει να υπογράψει ένα ακόμα μνημόνιο.
Ένα μνημόνιο με τον κακό εαυτό της, όπου η δανειακή υποχρέωση έναντι του παρελθόντος επιτάσσει ένα οργανωμένο κράτος που σέβεται τους πολίτες και αντίστροφα, με άξονες την κουλτούρα, τους επιστήμονες και την τεχνολογία που θα μας οδηγήσει σε ένα καλύτερο μέλλον.
No comments:
Post a Comment
Only News