Γιατί η ακροδεξιά σηκώνει κεφάλι και μολύνει την Ευρώπη;...

Του Σάββα Ιακωβίδη (sigmalive)

Η παγκόσμια οικονομική κρίση και οι ζοφερές επιπτώσεις της οδηγούν σε σημαντικές κοινωνικές, οικονομικές, ταξικές και πολιτικές ανατροπές. Η ανέχεια, η ανεργία, η αδιέξοδη προοπτική για εκατομμύρια ανθρώπους, ειδικά στην Ευρώπη, η αποτυχία του κατεστημένου κομματικού και πολιτικού συστήματος, η πτώχευση του κοινωνικού κράτους, η αστάθεια και η κατάρρευση οικονομιών είναι το ιδεώδες θερμοκήπιο για να ριζοβολήσουν και να καρπίσουν ακροδεξιές ή ακροαριστερές καταστάσεις.

Σε αρκετές χώρες της γηραιάς ηπείρου παρατηρείται μια άνοδος φασιστικών και ναζιστικών κινημάτων. Οι εκλογές στη Γαλλία και στην Ελλάδα έδωσαν ώθηση στο Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν και στη Χρυσή Αυγή. Όσοι είδαμε τον ηγέτη της Χρυσής Αυγής, τη νύχτα της Κυριακής, να ορύεται κυριολεκτικά και να επιτίθεται κατά πάντων και να προειδοποιεί αδίστακτα το κομματικό και πολιτικό σύστημα, ανατριχιάσαμε για το κατάντημα της Ελλάδας.

Λέγεται ότι η πραγματική Δημοκρατία αντέχει ακόμα και τους υπονομευτές, τους εχθρούς και τους διαβολείς της. Δεν φοβάται και δεν εκβιάζεται. Όμως, απειλείται. Ποια σχέση μπορεί να έχει η Ελλάδα, κοιτίδα της Δημοκρατίας, με ένα ναζιστικό κίνημα; Εκείνο το «εγέρθητι», που διατεταγμένος φουσκωτός του ηγέτη της Χρυσής Αυγής φώναξε διατακτικά σε παριστάμενους δημοσιογράφους, είναι μόνο μια μικρή αποτύπωση της συμπεριφοράς των μελών του κινήματος. Απορεί κάθε σκεπτόμενος πολίτης πώς θα συμπεριφέρονται μέσα στον ναό της Δημοκρατίας, τη Βουλή. Τα πράγματα δεν είναι απλώς ανησυχητικά, είναι εφιαλτικά.

Εκκινούν από την απελπισία και την απαισιοδοξία των πολιτών, την κατάρρευση αρχών και αξιών, την εκποίηση ελευθεριών και δικαιωμάτων, τη διαπλοκή και τη διαφθορά, την αποτυχία της πολιτικής και των πολιτικών να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά προβλήματα και να διαχειριστούν κρίσεις. Η Ευρώπη και ο κόσμος γενικά πάσχει από πολιτική λειψανδρία. Δεν υπάρχουν πια ηγετικά αναστήματα.

Επιστρέφουμε, λοιπόν, στη δεκαετία του 1930; Νέοι Μουσολίνι και νέοι Χίτλερ τεχνουργούνται στα υπόγεια της Δημοκρατίας; Και μόνο η στροφή εκατομμυρίων Ευρωπαίων προς ακροδεξιές κινήσεις είναι ενδεικτική της αποτυχίας των ηγετών δημοκρατικών χωρών να ανταποκριθούν στις προσδοκίες και στα όνειρα μιας ολόκληρης γενιάς. Ο δημοσιογράφος Πίτερ Πόπαμ, σε άρθρο του στη βρετανική εφημερίδα «Independent», παρατηρεί:

«Ακροδεξιά κόμματα αναδεικνύονται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, όπως στη Φινλανδία, τη Νορβηγία, την Ουγγαρία, τη Γαλλία και την Ελλάδα, απειλώντας να αποκτήσουν πολιτική εξουσία ή να παίξουν τον δικό τους ρόλο στο πολιτικό σκηνικό», επισημαίνει, κάνοντας στη συνέχεια μια ειδική μνεία στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής. «Ο ηγέτης της, Νίκος Μιχαλολιάκος, είναι ένας ξεκάθαρος οπαδός του Αδόλφου Χίτλερ, τον οποίο έχει αποκαλέσει ως "μια μεγάλη προσωπικότητα της παγκόσμιας ιστορίας", ενώ υιοθετεί τον ναζιστικό χαιρετισμό και μια παραλλαγμένη εκδοχή της σβάστικας ως το έμβλημα του κόμματός του», γράφει ο Πόπαμ.

«Παρόλο που απέχει έτη φωτός από την κατάληψη θέσεων εξουσίας», επισημαίνει, «η Χρυσή Αυγή μπορεί να καταφέρει κάτι εξίσου επικίνδυνο: Να μολύνει, σε ιδεολογικό επίπεδο, τα κόμματα που θα βρίσκονται στην εξουσία». «Η Ευρώπη μοιάζει με ένα βρεγμένο χωράφι, που περιμένει κάποιον να του ρίξει ένα σπίρτο και να το κάνει παρανάλωμα του πυρός», προειδοποιεί ο Γάλλος Νικολά Λεμπούργκ, ειδικός επί θεμάτων ακροδεξιάς στο πανεπιστήμιο του Περπινιάν. Θα ήταν καλύτερο, συνεπώς, αν κυβερνήσεις, πολιτικοί και ειδικοί εντρυφούσαν στα αίτια, που επωάζουν αυτήν την πανούκλα, που σκιάζει ξανά την Ευρώπη.

sigmalive