...τα σημάδια των καιρών...

     Παρακολουθώντας τις δημοσκοπήσεις και βλέποντας τα ποσοστά της χρυσής αυγής να ξεπερνούν το 10%, αναρωτιέται κανείς τι επεισόδια έχει χάσει από την “εξέλιξη” της Ελληνικής κοινωνίας... 

      Έχω την εντύπωση ότι στη σύγχρονη ιστορία του ανθρώπου δεν πρέπει να υπάρχει άλλη περίπτωση που ένα κόμμα να εδραιώνεται στο πολιτικό σκηνικό μιας χώρας με δημοκρατικές διαδικασίες χρησιμοποιώντας αντί του λόγου το ρόπαλο. Η μαγκιά , ο τσαμπουκάς και η χυδαιότητα του πεζοδρομίου προβάλλονται στο “πολιτικό προσκήνιο”. 

     Θυμίζει το σκηνικό σε μας τους παλιότερους την εποχή της δίκης του “δράκου”, όταν εκατοντάδες κοριτσόπουλα μαζεύονταν έξω από το Στρατοδικείο όπου δικάζονταν , όχι για να αποδοκιμάσουν τη δολοφονία αθώων γυναικών , αλλά για να εκφράσουν το θαυμασμό τους στο δολοφόνο.

       Έτσι και σήμερα χιλιάδες ανθρώπων τρέχουν πίσω από τσαμπουκάδες βουλευτές , χυδαία εκφραζόμενους ανθρώπους σε κάθε ευκαιρία και με κάθε τρόπο. Ένα κόμμα που ψηφίστηκε από χιλιάδες πρώην ψηφοφόρους κυρίως της ΝΔ χωρίς να έχει εκφράσει καμιά απολύτως πολιτική θέση για τα προβλήματα της χώρας , πέρα από την έμπρακτη τακτική επιθέσεων κατά μεταναστών , διεκδικεί τη μόνιμη παρουσία του στο πολιτικό σκηνικό κηρύσσοντας το λόγο του μίσους, της εκδίκησης, όχι μόνο κατά των μεταναστών αλλά και κατά των ιδεολογικών αντιπάλων. 

     Μοιάζει σαν η ελληνική κοινωνία να έχει κάνει την επιλογή μιας εμφύλιας σύγκρουσης. Αφού επί δεκαετίες οι σημερινοί ψηφοφόροι της ΧΑ στήριξαν το σύστημα εκλογικά και πολιτικά , σήμερα θέλουν να το εκδικηθούν ακολουθώντας ένα κόμμα νοσταλγό της ανελευθερίας και της καταπίεσης. Τα αποτελέσματα των δικών τους ατομικών καταστροφικών επιλογών τα φορτώνουν στους άλλους (στη δημοκρατία , στους αριστερούς , στους μετανάστες).  

     Το πολιτικό και οικονομικό σύστημα της διαπλοκής που στήθηκε στη χώρα μετά τη μεταπολίτευση και υποθήκευσε το μέλλον μιας γενιάς τουλάχιστον καταληστεύοντας τον εθνικό πλούτο , προσπαθεί σήμερα να εκμεταλλευτεί την παρουσία της ΧΑ ώστε τεχνικά να δημιουργηθεί ο μεσαίος χώρος που θα καλυφθεί από το ίδιο πολιτικό προσωπικό που με την συντονισμένη υποστήριξη των ΜΜΕ μας έχει οδηγήσει εδώ που βρισκόμαστε. 

       Για παράδειγμα ο κ. Δένδιας έστειλε στον εισαγγελέα με την κατηγορία αντιποίησης αρχής βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που ζήτησαν να τους δείξουν τις υπηρεσιακές τους ταυτότητες άνθρωποι που είπαν ότι είναι ασφαλίτες , εξισώνοντας τους με τις συμμορίες της ΧΑ που έκαναν επιδρομές σε παζάρια και λαϊκές και ζητούσαν από πολίτες να τους δείξουν τις ταυτότητές τους. 

       Πραγματικά η αριστερά και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν κάποιο ποσοστό ευθύνης για την άνοδο της ΧΑ με τα περσινά φαινόμενα επιθέσεων ( φραστικών κυρίως ) κατά εκπροσώπων του πολιτικού κατεστημένου, γιατί όταν σε μια κοινωνία γίνονται αποδεκτές κάποιες μορφές αντίδρασης , το πιθανότερο είναι ότι ο λαός θα στραφεί σε αυτούς που εκφράζουν καλύτερα αυτές τις αντιδράσεις ( και η ΧΑ προφανώς μπορεί και δέρνει καλύτερα , αφού ιδεολογικά όχι μόνο δεν υπάρχουν αναστολές αλλά και εκφράζει την καταπίεση και τη βαρβαρότητα).

      Η μεγάλη ευθύνη όμως ανήκει στο κυρίαρχο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο, το οποίο στην προσπάθειά του να διατηρηθεί στο προσκήνιο της διαχείρισης της εξουσίας και της νομής του πλούτου, κατάφερε να πείσει μεγάλο τμήμα του λαού ότι όλα τα κόμματα έχουν την ίδια ευθύνη για το σημερινό κατάντημα της οικονομίας και τη διάλυση της ελληνικής κοινωνίας. 

      Αποτέλεσμα αυτής της αντίληψης που καλλιέργησαν είναι η στροφή μεγάλου μέρους της κοινωνίας στα “καθαρά” χέρια του Μιχαλολιάκου.

      Όλοι αυτοί που κάνουν παιχνίδι ποντάροντας στο φόβο που δημιουργείται σε κοινωνικά στρώματα από τη δράση της ΧΑ , για να εξασφαλίσουν τη συνέχιση της παρουσίας τους στο προσκήνιο της διαχείρισης της εξουσίας ( με τα ανάλογα οικονομικά οφέλη) , πρέπει να καταλάβουν έγκαιρα ότι υπάρχει και η περίπτωση να ξεφύγει ο έλεγχος της κατάστασης από τα χέρια τους και να οδηγήσουν τη χώρα σε πολύ μεγαλύτερες περιπέτειες από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης που περνάμε ( και που στο μεγαλύτερο βαθμό οφείλεται στον τρόπο που ( δεν ) την διαχειρίστηκαν).